نئوامپرسیونیسم

دانشنامه عمومی

نودریافتگری یا نئوامپرسیونیسم ( به فرانسوی: Néo - impressionnisme ) جنبشی در نقاشی فرانسوی بود که هم ادامه دهندهٔ دریافتگری ( امپرسیونیسم ) بود و هم واکنشی در برابر آن. اصطلاح نئوامپرسیونیسم را فلکس فنئون منتقد فرانسوی در سال ۱۸۸۷ برای این جنبش وضع کرد.
این جنبش که یکی از جنبش های پسادریافتگری است مانند دریافتگری دل مشغول بازنمایی رنگ و نور بود، ولی برخلاف دریافتگری می کوشید که آن را بر مبانی علمی استوار کند. اساس نظریهٔ نودریافتگری، تفکیک گری و روش مرتبط با آن نقطه چینی بود. یعنی نقطه های مجزا با رنگ های خالص به گونه ای در نقاشی به کار برده می شوند که در صورت دیده شدن از فاصلهٔ مناسب، حداکثر شفافیت و درخشش را به دست دهند. در چنین نقاشی هایی نقطه ها هم اندازه اند و به گونه ای انتخاب می شوند که با مقیاس تابلو هماهنگی داشته باشند.
ژرژ سورا برجسته ترین هنرمند این جنبش بود. پل سینیاک که نظریه پرداز اصلی آن بود و برای مدتی کامی پیسارو، دیگر همبستگان مهم این جنبش بودند. هر سه هنرمند، تابلوهای نودریافتگری خود را در واپسین نمایشگاه دریافتگری در سال ۱۸۸۶ به نمایش گذاشتند.
نودریافتگری عمر چندانی نداشت، ولی برشماری از نقاشان اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم همچون پل گوگن، ونسان ونگوگ، هانری ماتیس و تولوز لوترک تأثیر بسزایی بر جای گذاشت.
عکس نئوامپرسیونیسمعکس نئوامپرسیونیسمعکس نئوامپرسیونیسمعکس نئوامپرسیونیسمعکس نئوامپرسیونیسم
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس