نابجا ی

لغت نامه دهخدا

نابجای. [ ب ِ ] ( ص مرکب ) نابجا. نه بجای خویش. رجوع به نابجا شود.

فرهنگ فارسی

( نابجا ی ) ( صفت ) ۱ - آنچه که بجای خویش نباشد . ۲ - بی مورد بی موقع بیجا مقابل بجا: [ عشق نابجا] [ گفتارنابجا] مقابل بجا( ی ) . ۳ - عرضی .

پیشنهاد کاربران

مثل پوستین تابستان ؛ چیزی نه بجایگاه خود. بی ارز. بیهوده :
روئی که چو آتش بزمستان خوش بود
امروز چو پوستین بتابستانست.
سعدی.

بپرس