ناحیه دریایی جنوب شرق آسیا. ناحیه دریایی جنوب شرقی آسیا یا جزایر جنوب شرق آسیا به چند بخش جزیره ای و دریایی منطقه جنوب شرقی آسیا اشاره دارد.
آسیای جنوب شرقی، از دو بخش متمایز محصور در خشکی یا مجموعه جزایر تشکیل می شود. ناحیه خشکی به عنوان سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا ( هند و چین ) شناخته می شود. منطقه دریایی جنوب شرق آسیا از خشکی قاره آسیا فاصله دارد و شامل برونئی، تیمور شرقی، اندونزی، ایالت های ساراواک و صباح ( از کشور مالزی ) ، فیلیپین و سنگاپور است. [ ۱] اصطلاح «مجمع الجزایر مالایی» که در قرن ۱۹ رواج داشت، تا حد زیادی معادل ناحیه دریایی جنوب شرقی آسیا است. تفاوت اصلی جمعیت مجموعه دریایی جنوب شرق آسیا، جدا از منطقه خشکی هند و چین در این است که جمعیت بخش دریایی غالباً متعلق به گروه های آسترونزیایی هستند. هرچند در اثر دادوستد، گروه های بخش خشکی مانند گروه های زبانی کرا - دای، آستروآسیایی، چینی و پاپوآیی نیز در این جزایر ساکن شده اند.
هویت فرهنگی به عنوان بخشی از «هند پدر» یا هند بزرگ دیده می شود. عبارت «کشورهای هندی شده ی جنوب شرق آسیا» اشاره به جزایر آسیای جنوب شرقی دارد. [ ۲] همچنین با توجه به اینکه این منطقه بخشی از آسترونزی یا اقیانوسیه نیز می باشد، ریشه های تاریخی و فرهنگی مردمان آسترونزی و اقیانوسیه را نیز در خود دارد. [ ۳]
بیش از ۵۴۰ میلیون نفر در منطقه جزایر جنوب شرق آسیا زندگی می کنند که پرجمعیت ترین جزیره این ناحیه جاوا اندونزی است. مردم عمدتا از زیرگروه های مردمان آسترونزی هستند و با گویش های غربی زبان های مالایو - پلی نزی صحبت می کنند. پیوند اجتماعی و فرهنگی بین مردمان جزیره نشین ناحیه دریایی و مردمان سرزمین اصلی جنوب شرقی آسیا وجود دارد.
منطقه جنوب شرق آسیا را می توان یکی از مهمترین سرزمینها در ادیان جهانی دانست. بودیسم و هندوئیسم که عموما توسط بازرگانان و یا جنگ در این منطقه رواج یافته است قدیمی ترین ادیان می باشند که شواهد باستان شناسی متعلق به قرن پنجم میلادی درباره حضور بودیسم و به قرن یازدهم میلادی درباره هندوئیسم آن را اثبات می نمایند. در مقایسه با آن ادیان اسلام دیرتر وارد این منطقه شده و شواهد موجود نشان می دهند که اسلام از قرن سیزدهم میلادی به بعد در سرزمین مالائی ها رواج یافته و بدیهی است که اسلام قبل از این تاریخ توسط بازرگانان در میان برخی از اقوام مالائی ترویج یافته است. امروزه اسلام دین اکثریت مردم اندونزی و مالزی است و اقلیتی قابل توجه را در فیلیپین تشکیل می دهد. از قرن شانزدهم میلادی با شروع استعمار اروپایی، دین مسیحیت با گرایش کاتولیسم نیز به ادیان جنوب شرق آسیا افزوده شد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآسیای جنوب شرقی، از دو بخش متمایز محصور در خشکی یا مجموعه جزایر تشکیل می شود. ناحیه خشکی به عنوان سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا ( هند و چین ) شناخته می شود. منطقه دریایی جنوب شرق آسیا از خشکی قاره آسیا فاصله دارد و شامل برونئی، تیمور شرقی، اندونزی، ایالت های ساراواک و صباح ( از کشور مالزی ) ، فیلیپین و سنگاپور است. [ ۱] اصطلاح «مجمع الجزایر مالایی» که در قرن ۱۹ رواج داشت، تا حد زیادی معادل ناحیه دریایی جنوب شرقی آسیا است. تفاوت اصلی جمعیت مجموعه دریایی جنوب شرق آسیا، جدا از منطقه خشکی هند و چین در این است که جمعیت بخش دریایی غالباً متعلق به گروه های آسترونزیایی هستند. هرچند در اثر دادوستد، گروه های بخش خشکی مانند گروه های زبانی کرا - دای، آستروآسیایی، چینی و پاپوآیی نیز در این جزایر ساکن شده اند.
هویت فرهنگی به عنوان بخشی از «هند پدر» یا هند بزرگ دیده می شود. عبارت «کشورهای هندی شده ی جنوب شرق آسیا» اشاره به جزایر آسیای جنوب شرقی دارد. [ ۲] همچنین با توجه به اینکه این منطقه بخشی از آسترونزی یا اقیانوسیه نیز می باشد، ریشه های تاریخی و فرهنگی مردمان آسترونزی و اقیانوسیه را نیز در خود دارد. [ ۳]
بیش از ۵۴۰ میلیون نفر در منطقه جزایر جنوب شرق آسیا زندگی می کنند که پرجمعیت ترین جزیره این ناحیه جاوا اندونزی است. مردم عمدتا از زیرگروه های مردمان آسترونزی هستند و با گویش های غربی زبان های مالایو - پلی نزی صحبت می کنند. پیوند اجتماعی و فرهنگی بین مردمان جزیره نشین ناحیه دریایی و مردمان سرزمین اصلی جنوب شرقی آسیا وجود دارد.
منطقه جنوب شرق آسیا را می توان یکی از مهمترین سرزمینها در ادیان جهانی دانست. بودیسم و هندوئیسم که عموما توسط بازرگانان و یا جنگ در این منطقه رواج یافته است قدیمی ترین ادیان می باشند که شواهد باستان شناسی متعلق به قرن پنجم میلادی درباره حضور بودیسم و به قرن یازدهم میلادی درباره هندوئیسم آن را اثبات می نمایند. در مقایسه با آن ادیان اسلام دیرتر وارد این منطقه شده و شواهد موجود نشان می دهند که اسلام از قرن سیزدهم میلادی به بعد در سرزمین مالائی ها رواج یافته و بدیهی است که اسلام قبل از این تاریخ توسط بازرگانان در میان برخی از اقوام مالائی ترویج یافته است. امروزه اسلام دین اکثریت مردم اندونزی و مالزی است و اقلیتی قابل توجه را در فیلیپین تشکیل می دهد. از قرن شانزدهم میلادی با شروع استعمار اروپایی، دین مسیحیت با گرایش کاتولیسم نیز به ادیان جنوب شرق آسیا افزوده شد. [ ۴]
