نارین طغای

لغت نامه دهخدا

نارین طغای. [ طُ ] ( اِخ ) ناری طغای. ضبط دیگری است از ناری طغای. حمداﷲ مستوفی آرد: «امرا نارین طغای و طاشتمور در ملک فتنه اندیشیدند و قصد ارکان دولت داشتند چون رای جهان آرای پادشاه خلد ملکه [ سلان ابوسعید ] را معلوم گشت... در غُرّه ٔشوال سنه تسع و عشرین و سبعمائه بداس فنا کشته خود بدرود و به یاساق رسید.( تاریخ گزیده ص 611 و 612 ). رجوع به ناری طغای شود.

فرهنگ فارسی

ناری طغای ضبط دیگریست از ناری طغای .

پیشنهاد کاربران

بپرس