نامه یعقوب

نامهٔ یعقوب که یکی از بخش های عهدجدید است، از تعالیم عملی که به احتمال زیاد، خطاب به مسیحیان یهودی نژادی نوشته شده است که در سرزمین های اطراف فلسطین پراکنده بودند. از ویژگی های برجستهٔ این نامه، می توان به این موارد اشاره کرد: ۱ ) آب و رنگ یهودی؛ ۲ ) تأکید بر مسیحیت عملی و ایمانی که اصالت خود را در اعمال فرد مؤمن نشان می دهد؛ ۳ ) بازتاب موعظهٔ سر کوه؛ ۴ ) شباهت به کتاب امثال سلیمان و ۵ ) نثر یونانی شیوا.
در نگاه سطحی به رسالۀ یعقوب ( منسوب به یعقوب، برادر عیسی مسیح ) و رساله های پولس، این طور به نظر می رسد که تعالیم این دو رسول مسیحی در خصوص "رستگاری" در تقابل با هم ایستاده باشند، حال آن که هر دوی این رساله ها در عهدجدید هستند که این نشان دهندۀ این حقیقت است که مسیحیان متوجه این موضوع بوده اند، که آموزه های رسالۀ یعقوب و رساله های پولس با هم سازگاری داشته و مکمّل هم هستند[ ۱] . به عبارت دیگر و خلاصه[ ۲] :
• رساله های پولس: رستگاری انسان و مشمولِ نجاتِ خداوند شدن، فقط و فقط به وسیلۀ ایمان به "محبت خدا" به دست می آید[ ۳] . اما این به این معنی نیست که انسان دارای رستگاری، نیازی به اعمال نیک ندارد، چرا که در رساله های پولس به صراحت و بارها به انجام دادن اعمال نیک و انجام ندادن اعمال گناه آلود تاکید شده است[ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸] . در واقع آن جایی که رساله های پولس از "ایمان به عنوان تنها راه نجات" یاد کرده اند، به "عامل رستگاری" اشاره دارند و نه "علائم و نشانه های یک شخص نجات یافته".
• رسالۀ یعقوب: انسانی که نجات و رستگاری الهی شامل حال او شده، باید این را در اعمال خود نیز نشان دهد. ایمان داشتن به خدای یگانه، بدون انجام دادن عمل نیک، نشان دهندۀ این موضوع است که او دارای نجات الهی و رستگاری نیست[ ۹] بلکه ایمان او یک ایمان مُرده است[ ۱۰] . در واقع آن جایی که رسالۀ یعقوب از "اعمال نیک" یاد کرده است، به "علائم و نشانه های یک شخص نجات یافته"اشاره دارند و نه "عامل رستگاری".
و شخص مسیحی حقیقی از جمع این دو آموزه به این نتیجه می رسد که: انسان فقط و فقط به وسیلۀ ایمان به خداست که به رستگاری می رسد، امّا ایمان او قطعاً اعمال نیک را به عنوان نشانه های رستگاری و نجات الهی به دنبال خود خواهد آورد. تنها ایمان به خداست که باعث رستگاری و نجات است، اما ایمان تنها نیست بلکه عمل را به دنبال خواهد آورد[ ۲] .