ناوشکن

ناوشکن گونه ای کشتی جنگی سریع، با تناژ بین ۷ تا ۱۰هزار تن، با توان تحرک و برد عملیاتی بالا است که برای همراهی و پدافند از گروه های رزمی و کشتی های بزرگ تر و کشتی های تجاری در برابر تهدیدات کوتاه برد و شناورهای کوچک و سبک به کار می رود. [ ۱] [ ۲]
پیش از جنگ جهانی دوم بیشتر ناوشکن ها شناورهایی سبک بدون توانایی اقیانوس پیمایی بودند. پس از جنگ جهانی دوم ورود موشک های هدایت شونده به صحنهٔ نبردهای دریایی زمینه ساز تحولات وسیعی در طراحی و کاربرد کشتی های جنگی شد. ناوشکن ها توانستند به لطف موشک های دوربرد نقش هایی را بر عهده بگیرند که پیشتر تنها به رزم ناوها و نبردناوها تعلق داشت. این وضعیت باعث شد ناوشکن های بزرگتر و قدرتمندتری با توانایی شرکت در عملیات های منفرد تولید شود. در این دوران حفاظت از ناوهای هواپیمابر و مدیریت پدافند هوایی ناوگروه ها اصلی ترین مأموریت ناوشکن ها شد و برخی از وظایف سنتی ناوشکن ها همچون حفاظت از کاروان های دریایی و گشت ساحلی به ناوچه ها واگذار گشت. [ ۳]
در آغاز سدهٔ بیست و یکم ناوشکن ها به متداول ترین یگان های سنگین جنگ سطحی برای استفاده عمومی تبدیل شده اند. تنها دو کشور ایالات متحده و روسیه رزمناو در خدمت دارند. [ ۴]
ناوشکن های مدرن، که به نام ناوشکن موشک انداز شناخته می شوند، قدرت آتش برتری فوق العاده ای دارند مجهز به انواع رادارهای هوایی، سطحی، زیرسطحی و موشک های پدافند هوایی و سطحی و اژدر زیردریایی و توپ های ضد ساحل و دفاع نزدیک و قادر به شلیک موشک های دارای کلاهک اتمی نیز هستند. [ ۵]
پدیدار شدن ناوشکن ها و بهینه سازی آنان تا جنگ جهانی دوم، با اختراع اژدر در ارتباط بوده است. اختراع اژدرهای ملخ دار خودپیشران ( به انگلیسی: Self - propelled torpedo ) در دهه ۱۸۶۰ به یک طرف درگیر این امکان را داد که تنها با یک پرتاب کننده که اژدر از آن رها می شد یک ناوگان قوی دشمن را نابود کند.
قایق های تندرو برای حمل اژدر ساخته شدند که قایق اژدرافکن نام دارند. این قایق ها در دهه ۱۸۸۰ به کشتی های کوچک ۵۰–۱۰۰ تُنی تبدیل شدند که به اندازه کافی تند و سریع بودند که از دست قایق های مراقبتی دشمن بگریزند.
نخستین پاسخ به پدیدار شدن قایق های اژدرافکن، ساخت قایق های محافظتی سریع تر با آتشبار سنگین تر بود که شکارچی ( به انگلیسی: Catchers ) نام گرفتند.

ناوشکن (فیلم ۱۹۴۳). ناوشکن ( انگلیسی: Destroyer ) فیلمی به کارگردانی ویلیام ای. سایتر است که در سال ۱۹۴۳ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به ادوارد جی. رابینسون و گلن فورد اشاره کرد.

ناوشِکَن (destroyer)
ناوشِکَن
کشتی جنگی سریع و کوچک طراحی شده برای عملیات ضد زیردریایی. ناوشکن ها نقش اساسی در اسکورت کشتی های بازرگانی در جنگ جهانی دوم داشتند. ابتدا ناوشکن اژدرافکن نام داشت که بریتانیایی ها طراحی کردند تا با ناوتیپ های بزرگِ ساخته شده به دست نیروی دریایی فرانسه و روسیه در اواخر قرن ۱۹، مقابله کنند. آن ها چنان کارآیی مؤثری داشتند که ناوچه های اژدرافکن کم وبیش در اوایل دهۀ ۱۹۰۰ کنار گذاشته شدند. اما پیدایش زیردریایی ها وظایف جدیدی برای ناوشکن ها تعیین کرد. آن ها به منزلۀ سفینه های ضد زیردریایی در جنگ جهانی اول و در جنگ جهانی دوم نقش ارزندۀ خود را به اثبات رساندند. ناوشکن های جدید غالباً موشک های هدایت شونده حمل و از ۳,۷۰۰ تن تا ۵,۶۵۰ تن بار را جابه جا می کنند.