نبرد فرانکلین

نبرد فرانکلین (۱۸۶۴). نبرد فرانکلین جنگی بود که در ۳۰ نوامبر ۱۸۶۴ در فرانکلین تنسی درگرفت و به عنوان بخشی از نبرد فرانکلین–نشویل از جنگ داخلی آمریکا محسوب می شود. این نبرد یکی از بدترین فاجعه های جنگ برای ارتش ایالات مؤتلفه تلقی می کنند. سرهنگ ارتش موتلفه ژنرال جان بل هود از ارتش تنسی تعداد زیادی عملیات تهاجمی بر روی مواضع مستحکم نیروهای ارتش اتحادیه تحت فرمان ژنرال جان ام. شوفیلد انجام داد. با این حال او نتوانست از عقب نشینی برنامه ریزی شده شوفیلد به نشویل جلوگیری نماید. [ ۱]
شش تهاجم پیاده نظام نیروهای مؤتلفه به قوت هجده گردان با ۱۰۰ هنگ و شمار تقریباً ۲۰۰۰۰ نفر که گاهی به نام «تهاجم پیکت غرب» خوانده می شود منجر به شکست فاجعه باری برای ارتش تنسی شد و فرماندهی ارتش تنسی—چهارده ژنرال موتلفه ( شش کشته و هفت زخمی و یک اسیر ) و ۵۵ تن از فرماندهان هنگ ها کشته شدند. پس از این شکست در برابر ژنرال جورج توماس و بدنبال آن شکست در نبرد نشویل، ارتش تنسی با تعداد نصف نفراتشان در آغاز نبرد از صحنه نبرد عقب نشینی کرد و تا انتهای جنگ های داخلی نتوانست به عنوان نیروی مؤثری عمل کند.