نبرد نَشْویل (Battle of Nashville)
در جنگ داخلی امریکا، پیروزی نیروهای
اتحادیه بر سپاه مؤتلفه از ۱۵ تا ۱۶ دسامبر ۱۸۶۴ در نشویل، در ایالت تنسی. درپی این نبرد، نیروهای مؤتلفه از ایالت تنسی بیرون رانده شدند و دیگر هیچ گاه نتوانستند این ایالت را تهدید کنند. پس از این که سپاهیان اتحادیه آتلانتا را تصرف کردند، سپاهی از مؤتلفه شامل حدود ۵۵ هزار سرباز، به فرماندهی ژنرال جان هود (۱۸۳۱ـ۱۸۷۹)، به سمت تنسی در غرب پیشروی کرد. سپاهیان اتحادیه، به فرماندهی ژنرال جورج اِچ تامس (۱۸۱۶ـ۱۸۷۰)، از نشویل دفاع می کردند و طلایه داران آنان در فرانکلین، واقع در حدود ۳۲کیلومتری جنوب این شهر، مستقر بودند. هود نبرد شدیدی را برضد طلایه داران اتحادیه آغاز کرد و در جریان پیشروی حدود ۴۵۰۰ تن از نیروهایش را ازدست داد. سربازان اتحادیه با نظم به نشویل عقب نشینی کردند. هود آنان را تعقیب کرد و در تپه های اطراف شهر موضع گرفت و منتظر شد تا حرکت بعدی را تامس انجام دهد. در ابتدا، بارش شدید برف و باران مانع از هر اقدامی از سوی تامس شد، اما با بهتر شدن وضع هوا در ۱۵ دسامبر، او به تهاجم در سراسر خط دفاعی نیروهای مؤتلفه دست زد. حمله به جناح راست مؤتلفه دفع شد و ظاهراً نیروهای مؤتلفه دربرابر تهاجم اتحادیه به خوبی مقاومت می کردند. اما درحالی که هنگ سواره نظام اتحادیه با حرکتی سریع و گسترده جناح چپ سپاه مؤتلفه را دور می زد تا از پشت به آنان حمله کند، «سپاه شانزدهم فدرال» بر این جناح تاخت و در آن شکاف ایجاد کرد. درنتیجه، مقاومت نیروهای مؤتلفه درهم شکست و آنان با دادن حدود ۲هزار کشته و ۵۵۰۰ اسیر به آن سوی تنسی عقب نشینی کردند. نیروهای اتحادیه، با وجود مانعی همچون سیلاب، سپاه مؤتلفه را به مدت ۱۳ روز تا لکسینگتون در آلاباما تعقیب کردند.
