نصرالله منشی

[ویکی نور] «ابوالمعالی نصرالله بن محمد بن عبدالحمید منشی»، از نویسندگان معروف قرن 6 هجری و از منشیان دربار غزنوی بود.
وی ملقب به حمیدالدین بوده و اهل شیراز یا از مردم غزنین بود که در زمان یمین الدوله بهرامشاه غزنوی می زیست و نزد این پادشاه تقرب داشت. در زمان خسروشاه (559-552ق) به سمت دبیری رسید و در دربار همین سلسله تا وزارت پیش رفت. از جمله استادان وی می توان به قاضی محمد بن عبدالحمید اسحاق، برهان الدین عبدالرشید نصر، صاعد میمنی، ابوالحامد غزنوی، عبدالرحمان بستی و محمد سیفی اشاره کرد. ابوالمعالی علاوه بر مهارتی که در ترسل و نثر داشت، در نظم فارسی نیز سرآمد بود. وی به زبان عربی نیز اشعاری سروده است. از شعرای بزرگ که ابوالمعالی را در اشعار خود ستوده و مدح گفته اند، می توان به سید حسن غزنوی که از بزرگان شعرا و ادباء روزگار بهرام شاه غزنوی است، اشاره کرد. به آورده عوفی در «لباب الالباب»، او در اثر سعایت بدخواهان در زمان خسرو ملک (583-559ق) به زندان افتاد و سرانجام در آنجا به قتل رسید. در مورد نام وی بین تذکره ها اختلافاتی وجود دارد. از جمله آثار وی عبارتند از: کلیله و دمنه بهرام شاهی که ترجمه کلیله و دمنه عربی ابن مقفع است و به امر بهرام شاه غزنوی (552-511ق) در حدود (539-536ق) به فارسی برگردانده شده است؛ دیوان شعر.
پایگاه اطلاع رسانی آفتاب.
ترجمه کلیله و دمنه / نوع اثر: کتاب / نقش: مترجم
کلیله و دمنه (امیر کبیر) / نوع اثر: کتاب / نقش: مترجم
کلیله و دمنه (بوستان کتاب) / نوع اثر: کتاب / نقش: مترجم