نظریه کوانتومی

دانشنامه آزاد فارسی

نظریۀ کوانْتومی (quantum theory)
فرمول تابع موج احتمالی شرودینگر
فرمول تابع موج احتمالی شرودینگر
(یا: مکانیک کوانتومی) در فیزیک، نظریه ای که در آن انرژی دارای گسترۀ پیوسته ای از مقادیر نیست، بلکه جذب و دفع آن ناپیوسته و به صورت مضاربی از واحدهای تقسیم ناپذیر معیّنی با نام کوانتوم تحقق می یابد. نور که در حالت کلی با حرکت موج پیوسته ظاهر می شود، در بعضی شرایط متشکل از ذرات گسسته ای به صورت فوتون نیز به نظر می رسد. در نظریۀ کوانتومی نشان داده می شود که ذرات اتمی، ازجمله الکترون ها، را می توان دارای خواصی موج گونه درنظر گرفت. فیزیک ذرات، شیمی نظری نوین، و فیزیک حالت جامد که توصیف کنندۀ رفتار تراشه های سیلیسیومی در رایانه هاست، ازجمله موضوعاتی اند که براساس نظریۀ کوانتومی استوار شده اند. این نظریه با تحقیقات ماکس پلانک در زمینۀ انرژی تابشی در ۱۹۰۰ آغاز شد و آلبرت اینشتین آن را توسعه داد و بعدها برای تابش الکترومغناطیسی و نور نیز به کار برده شد.نیلس بور، آن را برای توضیح طیف نور گسیل شده از اتم های هیدروژن برانگیخته نیز به کار برد. تحقیقات بعدی اروین شرودینگر، ورنر هایزنبرگ، پاول دیراک، و دیگران منجر به تکامل این نظریه و پیدایش مکانیک کوانتومی (مکانیک موجی) شد. نیز ← کوانتوم

پیشنهاد کاربران

بپرس