بر پایهٔ منابع اسلامی، واقعهٔ غدیر خم در تاریخ ۱۸ ذی الحجه برابر با ۱ فروردین و همزمان با نوروز، عید باستانی ایرانیان روی داده است. [ نیازمند منبع] به همین روی، شیعیان جایگاه خاصی برای این عید قائل هستند.
مراسم های نوروزی در طول تاریخ ایران همواره وجود داشته است بعد از اسلام نیز با آن مخالفتی نشد. اما در دوره صفویه که اولین سلسله حکومتی مقتدر شیعی بود جشن های نوروزی مناسبتی حکومتی یافت.
نوروز به طور مستمر در همه دوران تاریخی ایران کم و بیش برگزار می شده است اما در دوره بعد از اسلام در دوران صفویه به خصوص در دوران میانی صفویه این جشن نماد و سمبل ملی تر و درباری تری یافت. بعدها با نفوذ فقهای شیعی به دربار از اهمیت نمادهای ملی کاسته شد و فقاهت بر سمبل ها و نمادها چیره شد.
نوروز در دوره گورکانی ( بابری ) به خصوص در دوره اکبر شاه و جهانگیر و شاه جهان در شبه قاره هند برگزار می شده است. این جشن از دوره بابری همایون شاه و پس از بازگشت وی از ایران در هند رایج شد به خصوص درباریان جشن مفصلی را به مناسبت نوروز ترتیب می دادند. اما در اواخر دوره گورکانی به مرور این جشن تحت الشعاع جشن هولی قرار گرفته است. اما شیعیان هند به خصوص در شهر لکنو این جشن را هر سال برگزار می کنند که البته آیین آن با جشن ایران متفاوت است و فقط بیشتر به مدح علی می پردازند و باور دارند که نوروز آغاز خلافت امیر مومنان بوده است. شیعیان پاکستان نیز مراسم مشابهی دارند.
از جشن های قدیمی ایرانی، بیش از همه جشن سال نو و نیز در پایان تابستان جشن پاییز ( مهرگان ) طبیعتاً بر اساس تقویم قدیمی برگزار می شد. البته مسلمانان، به ویژه در زمان عمر دوم، عمر بن عبدالعزیز از خلفای امویه که از مخالفان شیعیان و ایرانیان بودند، کوشش کردند تا این اعیاد را ملغی کنند و کسانی را که در این مواقع به طور کلی هدایای متداولی برای مقامات بالاتر می فرستادند، تحت فشار قرار دادند.
اما این رسم چنان عمیق با اندیشه و احساس مردم ایران وابسته بود که به زودی پیروزمندانه برای خود جایی باز کرد و با اوج گرفتن کار عباسیان و به واسطهٔ نفوذ خاندان ایرانی برمکیان در وزارت کشور رواجی دوباره یافت. به ویژه در زمان دودمان بوییان ( آل بویه ) که نخستین دودمان شیعی ایرانی را در ایران تشکیل داده بودند، کاملاً در همه جا متداول شد و حتی در میانرودان ( در بغداد و بصره ) رسمی همه گیر شد. در سوریه، مصر و شمال آفریقا نیز این جشن در برخی از زمان ها به طور نامنظم برگزار می شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمراسم های نوروزی در طول تاریخ ایران همواره وجود داشته است بعد از اسلام نیز با آن مخالفتی نشد. اما در دوره صفویه که اولین سلسله حکومتی مقتدر شیعی بود جشن های نوروزی مناسبتی حکومتی یافت.
نوروز به طور مستمر در همه دوران تاریخی ایران کم و بیش برگزار می شده است اما در دوره بعد از اسلام در دوران صفویه به خصوص در دوران میانی صفویه این جشن نماد و سمبل ملی تر و درباری تری یافت. بعدها با نفوذ فقهای شیعی به دربار از اهمیت نمادهای ملی کاسته شد و فقاهت بر سمبل ها و نمادها چیره شد.
نوروز در دوره گورکانی ( بابری ) به خصوص در دوره اکبر شاه و جهانگیر و شاه جهان در شبه قاره هند برگزار می شده است. این جشن از دوره بابری همایون شاه و پس از بازگشت وی از ایران در هند رایج شد به خصوص درباریان جشن مفصلی را به مناسبت نوروز ترتیب می دادند. اما در اواخر دوره گورکانی به مرور این جشن تحت الشعاع جشن هولی قرار گرفته است. اما شیعیان هند به خصوص در شهر لکنو این جشن را هر سال برگزار می کنند که البته آیین آن با جشن ایران متفاوت است و فقط بیشتر به مدح علی می پردازند و باور دارند که نوروز آغاز خلافت امیر مومنان بوده است. شیعیان پاکستان نیز مراسم مشابهی دارند.
از جشن های قدیمی ایرانی، بیش از همه جشن سال نو و نیز در پایان تابستان جشن پاییز ( مهرگان ) طبیعتاً بر اساس تقویم قدیمی برگزار می شد. البته مسلمانان، به ویژه در زمان عمر دوم، عمر بن عبدالعزیز از خلفای امویه که از مخالفان شیعیان و ایرانیان بودند، کوشش کردند تا این اعیاد را ملغی کنند و کسانی را که در این مواقع به طور کلی هدایای متداولی برای مقامات بالاتر می فرستادند، تحت فشار قرار دادند.
اما این رسم چنان عمیق با اندیشه و احساس مردم ایران وابسته بود که به زودی پیروزمندانه برای خود جایی باز کرد و با اوج گرفتن کار عباسیان و به واسطهٔ نفوذ خاندان ایرانی برمکیان در وزارت کشور رواجی دوباره یافت. به ویژه در زمان دودمان بوییان ( آل بویه ) که نخستین دودمان شیعی ایرانی را در ایران تشکیل داده بودند، کاملاً در همه جا متداول شد و حتی در میانرودان ( در بغداد و بصره ) رسمی همه گیر شد. در سوریه، مصر و شمال آفریقا نیز این جشن در برخی از زمان ها به طور نامنظم برگزار می شد.
wiki: نوروز در تشیع