نکاح

[ویکی فقه] نکاح در لغت بنابر مشهور به معنی وطی است. پس استعمال آن در عقد و تزویج مجاز خواهد بود.
(مصدر نکح ینکح بر وزن ضرب یضرب می باشد ).نکاح در لغت بنابر مشهور به معنی وطی است. پس استعمال آن در عقد و تزویج مجاز خواهد بود. و به قول بعضی حقیقت در عقد است از جهت کثرت استعمال آن در عقد.
معانی دیگر برای نکاح
و به قول برخی دیگر نکاح مشترک بین هر دو معنی است زیرا در هر دو استعمال شده و اصل در استعمال حقیقت است. و جمعی نیز گفته اند که نکاح در اصل به معنی التقاء است. گفته می شود «تناکح الجبلان اذا التقیا». و یا به معنی ضم و انضمام است گفته می شود: «تناکحت الاشجار: اذا انضم بعضها الی بعض» یعنی هرگاه درختان بهم پیوسته باشند.و یا به معنی اختلاط است. گفته می شود: «نکح المطر الارض اذا اختلط بترابها» یعنی هرگاه باران با خاک زمین آمیخته گردد. بنابراین هم در عقد و هم در وطی مجاز است زیرا مأخوذ از معنی دیگر است.در تأیید این قول گفته می شود که هیچ یک از دو معنی از لفظ نکاح فهمیده نمی شود مگر به قرینه و قرینه علامت مجاز است. و از ابی علی فارسی منقول است که هرگاه گفته شود «نکح فلان فلانۀ أوبنت فلان» غرض عقد و تزویج است. و چون گفته شود «نکح امرأته أو زوجته» غرض جماع و وطی می باشد.
نتیجه نهایی
بالجمله چنانکه گفتیم مشهور آن است که نکاح در لغت حقیقت در وطی است. و نیز مشهور آن است که در شرع حقیقت در عقد است. پس می توان گفت: نکاح عقدی است که متضمن اباحه وطی باشد. و یا عقدی است که مورد آن تملیک منفعت بضع است.

[ویکی اهل البیت] دست توانمند آفرینش، غریزه قدرتمند جنسی را با ذات آدمی، عجین کرده که خود، عامل تکامل انسان، تحکیم عواطف و احساسات، بقای نسل و بسیاری مواهب دیگر است. از دیدگاه شریعت مقدس اسلام و دیگر ادیان الهی، برای ارضای غریزه جنسی، راهی جز ازدواج وجود ندارد؛ بنابراین، ازدواج، ناموس طبیعت بشری، خواست فطرت و حکمت آفرینش است؛ چنان که هسته مرکزی و سنگ زیرین جامعه بشری را نیز تشکیل می دهد.
قرآن مجید در این راستا می فرماید: «وَ مِنْ ایاتِهِ انْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ انْفُسِکُمْ ازْواجاً لِتَسْکُنوُا الَیْها وَ جَعَل بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً...؛ و از نشانه های او، این که همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید و در میانتان، مودت و رحمت قرار داد».
همچنین از ازدواج با عنوان «پیوند محکم» یاد کرده، می فرماید: «...وَاخَذْنَ مِنْکُمْ میثاقاً غَلیظاً؛ زنان (هنگام عقد) از شما پیمان محکمی گرفته اند».
به همین دلیل، رهبر بزرگوار اسلام، حضرت محمد صلی الله علیه و آله درباره ازدواج می فرماید: «ما بُنِیَ بِناءٌ فِی الْاسْلامِ احَبَّ الَی الَّلهِ عَزَّوَجَلَّ مِنَ التَّزْویجِ؛ در اسلام هیچ بنیادی پی ریزی نشده که مانند ازدواج، محبوب خدای بزرگ باشد».
و امام صادق علیه السلام، ازدواج را سبب افزونی ارزش عبادت دانسته، می فرماید: «رَکْعَتانِ یُصَلّیهِمَا الْمُتَزَوِّجُ افْضَلُ مِنْ سَبْعینَ رَکْعَةً یُصَلّیها غَیْرُ مُتَزَوِّجٍ؛ دو رکعت نمازی که متأهل به جای می آورد از هفتاد رکعت نمازی که مجرد به جای می آورد، برتر است».
در متون اسلامی به موازات تمجید و تشویق به ازدواج از تجرد، نهی و نکوهش شده است، از جمله رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: «اکْثَرُ اهْلِ النَّارِ العُزَّابُ؛ بیشتر دوزخیان را مجردان تشکیل می دهند».
ازدواج، برای زن یا مرد به خودی خود از مستحبات بسیار مؤکد است. که گاه واجب می شود؛ کسی که به واسطه نداشتن زن به حرام می افتد، واجب است زن بگیرد.
برخی از توصیه های روایات در مورد خواستگاری و انتخاب همسر عبارتند از:

نکاح (فیلم). نکاح ( به هندی: Nikaah ) یا قرارداد ازدواج فیلمی محصول سال ۱۹۸۲ و به کارگردانی بالدو راج چوپرا است. در این فیلم بازیگرانی همچون راج بابار، دیپاک پاراشار، سلما آقا، آسرانی، افتخار ایفای نقش کرده اند.

نِکاح
ازدواج، رابطۀ زناشویی. به عقیدۀ فقیهان، اقدام به ازدواج، امری مستحب است، البته در برخی حالات، به جهاتی مانند جلوگیری از وقوع در حرام، واجب می شود. در حنفیه عقد نکاح با هر لفظی که از اراده برای ازدواج حکایت کند، مانند بیع و هبه نیز، منعقد می شود. یعنی اگر زن، به قصد ازدواج بگوید خودم را به تو فروختم یا بخشیدم، عقد ازدواج محقق می شود؛ اما در مذاهب دیگر اسلامی چنین نیست. در امامیه نکاح دایم باید با دو لفظ «نکاح» یا «تزویج» منعقد شود. جز امامیه همۀ مذاهب اسلامی، برای صحت عقد نکاح شرط کرده اند که دو مرد عادل بر وقوع آن شهادت دهند. در صحت اجرای عقد نکاح، به غیر زبان عربی، با فرض توانایی بر اجرا به عربی، اختلاف است. در حنفیه، چنانچه دو نفر، در دو جای دور از هم به سر برند می توانند با کتابت، صیغۀ عقد را اجرا کنند. به اتفاق همۀ فقیهان، نمی توان با دو خواهر، یک جا ازدواج کرد و نیز به عقیدۀ همۀ آنان، ازدواج مسلمان با کافر (غیراهل کتاب) حرام است. همین طور است ازدواج زن مسلمان با اهل کتاب؛ اما دربارۀ ازدواج مرد مسلمان با اهل کتاب، فقیهان مذاهب اربعۀ سنی گویند که منعی ندارد. امامیه در ازدواج مرد مسلمان با اهل کتاب اختلاف دارند. بیشتر عقیده دارند که ازدواج دایم مرد مسلمان با زن اهل کتاب حرام و ازدواج موقت با آنان جایز است. نیز← ازدواج