نیروی هسته ای ضعیف

دانشنامه عمومی

نیروی هسته ای ضعیف یا کشش هسته ای ضعیف، یکی از چهار نیروی پایه در کنار نیروی هسته ای قوی، الکترومغناطیس، و گرانش در فیزیک ذرات است که مسئول واپاشی هسته ای و قبل از همه واپاشی بتا است که در آن یک نوترون به یک پروتون و یک الکترون و یک پادنوترینو تبدیل می شود.
نیروی هسته ای ضعیف که بین کوارک ها و لپتون ها اتفاق می افتد، باعث تبدیل و تبادل انرژی و تکانه بین آن ها می شود.
نیروی هسته ای ضعیف ۶^۱۰ بار از نیروی هسته ای قوی ضعیف تر است. ( در فاصله ۱ فتومتری ( ۱۵ - ^۱۰ متر ) نیروی هسته ای قوی، ۱۳۷ برابر نیروی الکترومغناطیس، ۶^۱۰ برابر نیروی هسته ای ضعیف، ۳۸^۱۰ برابر نیروی گرانش قدرت دارد )
همانند، سایر نیروهای پایه در فیزیک، نیروی هسته ای ضعیف نیز توسط تبادل بوزون ها صورت می گیرد، که در اینجا ذره تبادل شده، Z - بوزون یا یکی از W - بوزون ها ( یعنی با بار مثبت یا منفی ) می باشد.
برد نیروی هسته ای ضعیف قابل مقایسه با نیروی قوی می باشد. در واقع نیروی هسته ای ضعیف و نیروی الکترومغناطیسی تنها دو جنبه از نیرویی واحدند به نام نیروی الکترو - ضعیف. وقتی انرژی ذرات بیش از ۵۰۰۰۰ مگا الکترون ولت باشد نیروی وحدت یافته الکترو ضعیف احساس می شود. با کم شدن انرژی به صورت دو نیروی مجزا عمل می کنند. [ ۱]
در نظریه میدان های کوانتومی، مدل استانداردی که بتواند نیروی هسته ای ضعیف و نیروی الکترومغناطیسی را باهم توجیه کند، برای اولین بار توسط شلدون گلاسشو، محمد عبدالسلام و استیفن واینبرگ در سال ۱۹۶۸ ارائه شد و از این سه فیزیکدان، سال ۱۹۷۹ با اعطای جایزه نوبل فیزیک قدردانی شد.
عکس نیروی هسته ای ضعیف
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

نیروی هسته ای ضعیف (weak nuclear force)
یکی از چهار نیروی بنیادی طبیعت. سه نیروی دیگر عبارت اند از نیروی گرانشی، نیروی الکترومغناطیسی، و نیروی هسته ای قوی. این نیرو را عامل ظهور واپاشی بتازا در مواد پرتوزا و دیگر واکنش های زیراتمی می دانند. ذرات میانجی نیروی هسته ای ضعیف را ویکون یا بوزون برداری میانه می نامند که متشکل از ذرات W با بارهای مثبت و منفی، و ذرۀ خنثای Z است.

پیشنهاد کاربران

بپرس