نیزه ربا. [ن َ / ن ِ زَ / زِ رُ ] ( نف مرکب ) که نیزه خصم را که به سوی او پرتاب شده است در هوا برباید. که نیزه ازکف دشمن در میدان جنگ برباید و بستاند : ای بارخدا و ملک بارخدایان ای نیزه ربای پسر نیزه ربایان.
منوچهری.
فرهنگ فارسی
که نیزه خصم را که به سوی او پرتاب شده است در هوا برباید . که نیزه از کف دشمن در میدان جنگ برباید و بستاند .
