نیلوفر آبی مقدس. زیستگاه اصلی این گیاه احتمالاً در امتداد رود نیل و بخش های دیگر در شرق آفریقا بوده است. در دوران باستان به طور گسترده ای به شبه قاره هند و تایلند گسترش پیدا کرد.
برگ های آن اندازهٔ ۲۵ تا ۴۰ سانتی متر هستند. قطر گل آن بین ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر است. جوانهٔ این در طول دو تا سه روز روی سطح آب می رسد و در ساعت ۹:۳۰ صبح باز می شود و ساعت ۱۵:۰۰ دوباره بسته می شود.
این گیاه اهمیت بسیار زیادی در اساطیر مصر دارد. همراه با نیلوفر مقدس، نیمفیا لوتوس نیز بومی مصر است. این گیاه و گل آن بسیار در هنر مصر به تصویر کشیده شده است. به عنوان مثال آن را می توان در سنگ حجاری و نقاشی های مختلف از جمله دیوارهای معروف معبد کرنک یافت؛ اکثر این نقاشی ها در ارتباط با صحنه های مهمانی، رقص و شادی یا در جنبه های معنوی و زندگی پس از مرگ می باشند. در اساطیر مصر به این گیاه توجه بسیار زیادی شده است و به عنوان نمادی از خورشید محسوب می شد زیرا گل آن در شب بسته است و در روز باز می شود. همچنین در ادیسه اثر هومر، اودوسئوس با همراهانش به جزیره لوتوفاگ ها وارد شدند و از میوه نیلوفر آبی خوردند و حافظه خود را از دست دادند. [ ۲]
برخی از شواهد نشان می دهد که مردم مایا و مصریان باستان از اثرات بالینی این گیاه که حاوی آلکالوئید روانگردان آپومورفین می باشد آگاه بودند. [ ۳] دوز مصرفی لوتوس آبی ۵ تا ۱۰ گرم از گل خشک شده است، [ ۴] که در ابتدا سبب کمی تحریک در افکار و افزایش درک بصری می شود و تقریباً اثری سرخوشی مانند ماری جوآنا یا کدئین دارد. دوزهای بالاتر می تواند باعث اندکی توهم بصری با چشمان باز شود. یکی دیگر از خواص آن همانند ویاگرا باعث انگیختی جنسی یا نعوظ می شود.
طرز مصرف آن عموماً به صورت نوشیدنی است. به عنوان مثال دم کردن ۵ گرم از برگ خشک شدهٔ آن در آب داغ برای مدت ۱۰ دقیقه، همانند تهیهٔ چای معمولی، برای یک نفر اثرات روان گردان آن را آشکار می سازد. در مصر باستان گل این گیاه را برای چندین ساعت در داخل شراب می گذاشتند و بعد از آن می نوشیدند. برای تهیه شراب آن، معمولاً ۵ گرم از این گیاه برای مدت ۳ تا ۴ ساعت در شراب سرخ قرار داده می شود. لازم است ذکر شود که نیلوفر آبی طعم شراب را بسیار تلخ می کند که باعث دشواری نوشیدن آن می شود. مقادیر زیاد آن در شراب توصیه نمی شود. [ ۳] [ ۵] در دوران باستان از این گیاه همچنین برای تولید عطر و در آروماتراپی استفاده می شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرگ های آن اندازهٔ ۲۵ تا ۴۰ سانتی متر هستند. قطر گل آن بین ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر است. جوانهٔ این در طول دو تا سه روز روی سطح آب می رسد و در ساعت ۹:۳۰ صبح باز می شود و ساعت ۱۵:۰۰ دوباره بسته می شود.
این گیاه اهمیت بسیار زیادی در اساطیر مصر دارد. همراه با نیلوفر مقدس، نیمفیا لوتوس نیز بومی مصر است. این گیاه و گل آن بسیار در هنر مصر به تصویر کشیده شده است. به عنوان مثال آن را می توان در سنگ حجاری و نقاشی های مختلف از جمله دیوارهای معروف معبد کرنک یافت؛ اکثر این نقاشی ها در ارتباط با صحنه های مهمانی، رقص و شادی یا در جنبه های معنوی و زندگی پس از مرگ می باشند. در اساطیر مصر به این گیاه توجه بسیار زیادی شده است و به عنوان نمادی از خورشید محسوب می شد زیرا گل آن در شب بسته است و در روز باز می شود. همچنین در ادیسه اثر هومر، اودوسئوس با همراهانش به جزیره لوتوفاگ ها وارد شدند و از میوه نیلوفر آبی خوردند و حافظه خود را از دست دادند. [ ۲]
برخی از شواهد نشان می دهد که مردم مایا و مصریان باستان از اثرات بالینی این گیاه که حاوی آلکالوئید روانگردان آپومورفین می باشد آگاه بودند. [ ۳] دوز مصرفی لوتوس آبی ۵ تا ۱۰ گرم از گل خشک شده است، [ ۴] که در ابتدا سبب کمی تحریک در افکار و افزایش درک بصری می شود و تقریباً اثری سرخوشی مانند ماری جوآنا یا کدئین دارد. دوزهای بالاتر می تواند باعث اندکی توهم بصری با چشمان باز شود. یکی دیگر از خواص آن همانند ویاگرا باعث انگیختی جنسی یا نعوظ می شود.
طرز مصرف آن عموماً به صورت نوشیدنی است. به عنوان مثال دم کردن ۵ گرم از برگ خشک شدهٔ آن در آب داغ برای مدت ۱۰ دقیقه، همانند تهیهٔ چای معمولی، برای یک نفر اثرات روان گردان آن را آشکار می سازد. در مصر باستان گل این گیاه را برای چندین ساعت در داخل شراب می گذاشتند و بعد از آن می نوشیدند. برای تهیه شراب آن، معمولاً ۵ گرم از این گیاه برای مدت ۳ تا ۴ ساعت در شراب سرخ قرار داده می شود. لازم است ذکر شود که نیلوفر آبی طعم شراب را بسیار تلخ می کند که باعث دشواری نوشیدن آن می شود. مقادیر زیاد آن در شراب توصیه نمی شود. [ ۳] [ ۵] در دوران باستان از این گیاه همچنین برای تولید عطر و در آروماتراپی استفاده می شد.
wiki: نیلوفر آبی مقدس