هأهاء

هأهاء. [ هََ ءْ ] ( ع مص ) خواندن شتر را به علف به لفظ هی هی ٔ. || زجر کردن شتر به لفظ هأهاء و اسم آن «هی ٔ» باشد: هأهاء الراعی بالابل هئهاء و هأهاءً؛ خواند شتران را بعلف به لفظ هی هی و یا زجر کرد آنها را به لفظ هأهاء.( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). هأهاء بالابل ؛ خواند شتر را به علف و آب به لفظ هی ٔهی ٔ. ( یا برای علف هی ٔهی و برای آب جی ٔجی ). اسم آن هی و جی ٔ. ( معجم متن اللغة ). || به قهقه خندیدن. هأهاء الرجل ؛ خندید به صدای بلند، به قهقهه ، فهو هأهاء و هأهاء یعنی خندنده ، مؤنث آن هأهاءة. ( معجم متن اللغة ).

هأهاء. [ هََ ءْ ] ( ع ص ) مرد نیک خندنده. ( منتهی الارب ). رجل هأهاء؛ مرد نیک خنده کننده. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

هأهاء. [ هََ ءْ ] ( ع اِ صوت ) کلمه ای است که بدان شتر را زجر کنند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

هأهاء. [هََ ءْ هََ ءْ ] ( ع ص ) مرد نیک خندنده. ( منتهی الارب ). رجل هأهاء؛ مرد نیک خنده کننده. ( ناظم الاطباء ).

هأهاء. [ هََ ءْ هََ ءْ ] ( ع اِ صوت ) کلمه ای است که بدان شتر را زجر کنند. ( منتهی الارب ). صوتی است که شتر را بدان زجر کنند. ( اقرب الموارد ).

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد کاربران

بپرس