هدف افرینش در قران

[ویکی فقه] هدف آفرینش در قرآن. در حالی که مادی ها هدفی برای آفرینش قائل نیستند، چرا که مبدا آفرینش را طبیعت فاقد عقل و شعور و بی هدف می دانند، و به همین دلیل طرفدار پوچی در مجموعه هستی می باشند، فلاسفه الهی و پیروان ادیان همگی معتقد به وجود یک هدف عالی برای آفرینش اند، زیرا مبدا قادر و حکیم عالم محال است کاری بی هدف انجام دهد.
اکنون این سوال پیش می آید که این هدف چیست؟گاهی به خاطر مقایسه کردن خداوند به خود گرفتار این توهم می شویم که آیا خدا کمبودی داشته که می خواسته با آفرینش هستی و از جمله انسان آن کمبود را جبران کند؟!آیا او نیازی به عبادت و نیایش های ما دارد؟ آیا او می خواسته است شناخته شود و خلق را آفریده است تا شناخته گردد؟!ولی این یک اشتباه بزرگ است که از مقایسه خدا و «خلق» ناشی می گردد، در حالی که در بحث شناخت صفات خدا، بزرگترین سد و مانع، همین مقایسه نادرست است، (لذا اصل اولی در این بحث آنست که ما بدانیم او در هیچ چیز به ما شباهت ندارد).ما موجودی هستیم از هر نظر محدود، و به همین دلیل تمام تلاش هایمان برای رفع کمبود هایمان است، درس می خوانیم، تا با سواد شویم و کمبود علممان از بین برود، به دنبال کسب و کار می رویم تا با فقر و ناداری مبارزه کنیم، لشکر و عسکر و نیرو تهیه می کنیم تا کمبود قدرتمان را در برابر حریف جبران کنیم حتی در مسائل معنوی و تهذیب نفس و سیر مقاما ت روحانی، باز تلاش ها در جهت رفع کمبود ها است.ولی آیا آن وجودی که از هر نظر بی نهایت است، علم و قدرت و نیروهایش بی انتها، واز هیچ نظر کمبودی ندارد، معقول است کاری برای رفع کمبودش انجام دهد؟از این تحلیل روشن به اینجا می رسیم که از یکسو آفرینش بی هدف نیست و از سوی دیگر این هدف به آفریدگار باز نمی گردد.در اینجا به آسانی می توان نتیجه گرفت که هدف حتما" و بدون شک چیزی مربوط به خود ماست.با توجه به این مقدمه می توان دریافت که هدف آفرینش چیزی جز تکامل و تعامل نیست، به تعبیر دیگر عالم هستی، دانشگاهی است برای تکامل ما در زمینه علم.پرورشگاهی است از نظر تربیتی برای تهذیب نفوس ما.تجارتخانه ای است برای کسب در آمد های معنوی.سرزمین زراعت پر باری است برای پرورش انواع محصولات انسان.
← دنیا مزرعه آخرت
آفرینش آدم؛ اعتدال در آفرینش (قرآن)؛ اجل جهان آفرینش (قرآن)؛ حکمت خدا و آفرینش انسان (قرآن).