هفت بام

لغت نامه دهخدا

هفت بام. [ هََ ] ( اِ مرکب ) کنایت از هفت آسمان است. هفت فلک. هفت خراس. هفت ایوان :
بر طره هفت بام عالم
نه طاس بهشته ای نه پرچم.

نظامی.

کنایه از هفت آسمان است .
کنایت از هفت آسمان است هفت فلک

( ~. ) (اِمر. ) کنایه از: هفت آسمان .

هفت بام ؛ هفت طبقه فلک. کنایه از هفت آسمان :
از بسکه دود آه حجاب ستاره شد
بر هفت بام بست گذرها چو ششدرش.
خاقانی.