هیزه

لغت نامه دهخدا

هیزه. [ زَ / زِ ] ( اِ ) پشت. قفا. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). مرحوم ادیب پیشاوری میفرمودند هیزه در نواحی پیشاور به معنی پشت و قفا است و کلمه حیز به معنی اهریمنی آن نیز از اینجا است و لفظ هیره یا حیره شعر نصاب الصبیان را نیز همین کلمه میدانستند:
ریه شش قفا حیره و وجه روی
فخذ ران عقب پاشنه رجل پای.
( از یادداشت مرحوم دهخدا ).

فرهنگ فارسی

پشت قفا

واژه نامه بختیاریکا

( هیزه + ) امتلای معده

دانشنامه عمومی

هیزه ( به هلندی: Heeze ) یک منطقهٔ مسکونی در هلند است که در هیزه - لینده واقع شده است. [ ۱] هیزه ۴۶٫۰۳ کیلومتر مربع مساحت و ۹٬۵۵۰ نفر جمعیت دارد.
عکس هیزه
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

هیزه وازه کردی است که دو معنا دارد یکی به معنی خیکی است که در آن روغن، دوشاب ( شیره ) و . . . غیره می ریزند. گاهی هم آن را به معنای دیگ به کار می برند. همچنین به معنای اسهال هم هست.
نظامی گنجوی در کتاب اقبال نامه همین وازه را دقیقا به معنای خیک یا دیگ به کار برده است:
...
[مشاهده متن کامل]

ز سیری مباش آنچنان شادکام / که از هیزه زهری درافتد به جام.
البته آقای م. درویش مصحح کلیات نظامی گنجوی آن را به صورت هیضه ضبط کرده و آن را به سو هاضمه معنی کرده است که کاملا غلط است.
اینجا از روی واژه جام می توان فهمید که مراد از این واژه خیک یا دیگ است.

بپرس