هیستامین

هیستامین ( Histamine ) یک آمین زیستی است که در واکنشهای ایمنی موضعی، تنظیم عملکرد فیزیولوژیک روده و به عنوان یک انتقال دهنده عصبی در سیستم عصبی مؤثر است.
فرایند آزاد شدن هیستامین به عنوان بخشی از پاسخ ایمنی فرد به پاتوژن های خارجی است که توسط بازوفیل ها تولید شده و توسط سلول های ماست سل موجود در بافت همبند اطراف محل التهاب آزاد می شود.
هیستامین ها با افزایش نفوذپذیری مویرگهای خونی به گویچه های سفید خون و پروتئین های دیگر، ضمن افزایش فشار خون به آن ها اجازه می دهند برای دفاع در برابر مهاجمان خارجی در بافت آسیب دیده عملکرد مناسبی نشان دهند. هیستامین به طور غیر مستقیم در دیاپدز ( تراگذری ) نقش دارد .
هیستامین در بدن از دکربوکسیلاسیون اسید آمینه هیستیدین ساخته می شود. آنزیم هیستیدین دکربوکسیلاز این واکنش را در حضور کوآنزیم فسفات پیریدوکسال انجام می دهد. هیستیدین از اسید آمینه های ضروری برای بدن است. منظور از اسید آمینه های ضروری این است که آن ها در بدن تولید نمی شود و باید از طریق مواد غذایی وارد بدن شود. هیستامین به وسیله آنزیم هیستامیناز تجزیه شده و به ایمیدازول استالدئید تبدیل می شود و نهایتاً از طریق ادرار دفع می شود.
پیوند آنتی بادی و ماده آلرژن نفوذپذیری غشای ماستوسیتها را تغییر می دهد و به یونهای کلسیم امکان می دهد که از محیط برون سلولی به محیط درون سلولی راه یابند. یونهای کلسیم که وارد سلول شدند عمل اگزوسیتوز گرانولهای داخل سلولی را تحریک می کنند. در نتیجه گرانولهای هیستامین دار به سطح سلول می رسند و با غشای پلاسمایی جوش می خورند و محتویات خود را به محیط برون سلولی می ریزند و هیستامین آزاد شده طی واکنشهایی باعث بروز التهاب و سایر علائم در موضع می شود.
هیستامین در بدن چهار نوع گیرنده دارد که در سلول های مختلف قرار دارند به عنوان مثال گیرنده نوع دو هیستامین در سلول های مترشحه اسید معده دیده می شود.
• گیرنده H1: در تأثیر هیستامین بر عضله صاف به ویژه پاسخهای مرتبط با IgE دخیل است.
• گیرنده H2:این گیرنده در ترشح اسید به وسیله سلول های پاریتال معده دخیل است. همچنین اثر محرک قلب دارد. سومین عملکرد آن کاهش آزادسازی هیستامین از ماست سل ها است
.
• گیرنده H3: در سیستم عصبی مرکزی نقش آزادسازی هیستامین از نرونهای پیش سیناپسی است و در بخش محیطی یک گیرنده ناهمگن پیش سیناپسی است که بر آزادسازی سایر ناقلهای عصبی تأثیر دارد.
• گیرنده H4: روی لکوسیت و ماست سل ها وجود دارد و در بروز واکنش های کموتاکسی توسط آن ها نقش دارد.

هیسْتامین (histamine)
عاملِ واکنش های التهابی. به دنبال آسیب های بافتی آزاد می شود و عامل پیدایش بسیاری از علایم حساسیت است. هیستامین نوعی ترکیب آمینی با فرمولC۵H۹N۳ است. ترکیباتی که اثر هیستامین را مهار می کنند، آنتی هیستامیننامیده می شوند. در ۱۹۱۱، هنری دیل(۱۸۷۵ـ ۱۹۶۸)، فیزیولوژیست انگلیسی، برای اولین بار توضیحاتی دربارۀ هیستامین به دست داد.