والاس استیونز

والاس استیونز ( به انگلیسی: Wallace Stevens ) ( متولد ۱۸۷۹ پنسیلوانیا - متوفی ۱۹۵۵ ) ، شاعر آمریکایی قرن بیستم میلادی. [ ۱]
والاس استیونس در ریدینگِ پنسیلوانیا در 1879 دیده به جهان گشود و در هارتفورد، کانکتیکت در 1955 دیده از جهان فروبست. از شعر او استقبال دیرهنگامی صورت گرفت و نخستین مجموعه ی او به نام هارمونیوم در سال 1923 منتشر شد که استیونس چهل و چهار سالگی را می گذراند. مجموعه ی بعدی او ایده هایی درباره ی نظم سیزده سال بعد در 1936 به چاپ رسید و سپس چندین اثر دیگر که اوج شان انتشار مجموعه اشعار او در سال 1955 بود که با آن جایزه ی شعر پولیتزر و دومین جایزه ی ملی کتاب شعر را از آن خود کرد. نسخه ی کامل تری از آثار استیونس در سال 1967 با نام نخل در انتهای ذهن به ویراستاریِ دخترش، هالی استیونس منتشر شد و نکته ی مهم این که این اثر برخی از اشعار متأخر وی را که در مجموعه اشعار وجود نداشت در بر می گرفت. استیونس وکیل بود و از سال 1916 به بعد با «شرکت بیمه و حوادث هارتفورد» همکاری داشت و در آن جا بر روی دعویات مربوط به ضمانت و تعهدات آن کار می کرد. او حتی مقالات کوتاهی درباره ی بیمه نگاشت که همراه با شمار زیادی از نوشته های جذاب دیگر در آثار منتشر شده ی پس از مرگ به سال 1959 و همین طور در ویراست کامل تری به سال 1989 منتشر شد. او در سال 1934 به سمت معاونت شرکت منصوب شد، اما از آن پس از همه ی ترفیعات کاری دیگر اجتناب کرد. او به کارش مفتخر بود و در عین حال گویا به خوبی از پس آن برمی آمد، و همین برای زندگی استیونس کافی بود.
او در «مردی با گیتار آبی» می نویسد،
                                      شعر
فراتر از موسیقی باید که بنشیند
بر جای بهشت پوچ و چامه هایش،
خودمان در شعر باید که بنشینیم بر جای شان
حتی در میان صدای سیم های گیتارتان
( ن. ذ، 135 ) [ ۲]
برنده جایزه پولیتزر در زمینه شعر در سال ( ۱۹۵۵ ) است.
• ارغنون ( ( میلادی ) )
• اندیشه های نظم و ترتیب ( ۱۹۳۶ )
• مردی که با گیتار آبی ( ۱۹۳۷ )
• انتقال به تابستان ( ۱۹۴۷ )
• سپیده دم خزان ( ۱۹۵۰ )