وجد

[ویکی الکتاب] معنی وَجَدَ: یافت
ریشه کلمه:
وجد (۱۰۷ بار)

وجد، سرخوشی یا اکستازی ( به انگلیسی: Ecstasy ) در لغت به معنی شادمانی، خوشی و خرسندی است. در ادبیات یونان باستان وجد گونه ای از سرخوشی مطرح شده است که ذهن و بدن از حالت عادی خود خارج شده است. [ ۱]
حالت وجد می تواند بر اثر فعالیت های خلاقانه، تمرینات بدنی، نرمش هوازی، آمیزش جنسی، گوش دادن به موسیقی و رقصیدن پدید آید. [ ۲]

وجد (تصوف). وجد ( انگلیسی: Ecstasy ) ، اصطلاحاً وجد صوفی حالتی است که در آن انسان از اوصاف بشری فارق می شود و خود را موجود کامل متعال یعنی با خداوند متحد می یابد.
نفسی که به وجد آمده باشد، جهان خارجی را رها می کند و مستقیماً با مورد تفکر در درون خود اتحاد می یابد.
وجد غیر از ایمان است؛ زیرا مؤمن معتقد است اما نمی بیند و این غیر از علم است؛ زیرا عالم فقط توسط فکر مشاهده می کند، در حالی که وجد عبارت است از اتحاد مستقیم با شیء.
بیننده در این حالت از خود غافل است. و اگر به خود توجه داشته باشد، از این جهت است که در عین بی خودی از خود آگاه است. [ ۱]
وجد سرّی است از صفات باطن، و صفات باطن احوال و اخلاق است. [ ۲]

وجد (فلسفه). وجد ( به انگلیسی: Ecstasy ) از خود ذوق، شوق وعشق و شادی و مهربانی یا اندوه و حزن نشان دادن[ ۱] و اصطلاحاً به سه معنی به کار می رود:
• وجد صوفی: حالتی است که در آن انسان از اوصاف بشری فارغ می شود و خود را موجود کامل متعال یعنی با خداوند متحد می یابد. نفسی که به وجد آمده باشد، جهان خارجی را رها می کند و مستقیماً با مورد تفکر در درون خود اتحاد می یابد. وجد اتحاد مستقیم با شیء هست. بیننده در این حالت از خود غافل است؛ و اگر به خود توجه داشته باشد، از این جهت است که در عین بیخودی از خود آگاه است. وجد در لغت یافتن است علی الاطلاق است و به نزدیک اهل تصوف یافتن قلب است چیزی را از عالم غیب. [ ۲]
• وجد ناشی از بیماری حالتی است که مشخصات آن از جهات مادی عبارت است از جمود جسمانی، فقدان حساسیت، کندی تنفّس و کاهش گردش خود و از جهات نفسانی عبارت است از حالت غبطه ای که تمام روح انسان را فرا می گیرد.
• وجدی که از اصطلاحات پدیدارشناسی است: این حالت عبارت است از توجه ارادی که شعور انسان را، از آن جهت که شعور است، در هر لحظه ای نسبت به آنچه خارج از ذات انسان قرار دارد، متمایز می کند. [ ۳]

رجوع شود به:مواجید