وضع ضمایر

[ویکی فقه] وضع ضمایر به چگونگی وضع ضمایر برای معانی اطلاق می شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد.
ضمایر برای دلالت بر معانی خارجی در هنگام اشاره و تخاطب وضع شده است.در کتاب محاضرات فی علم الاصول آمده است:«ان اسماء الاشارة و الضمائر و نحوهما وضعت للدلالة علی قصد تفهیم معانیها خارجا عند الاشارة و التخاطب لا مطلقا فلا یمکن ابراز تفهیم تلک المعانی بدون الاقتران بالاشارة و التخاطب».
چند دیدگاه درباره وضع ضمایر
دیدگاه های دیگری نیز درباره وضع ضمایر وجود دارد؛ از جمله:أ) برخی معتقدند ضمایر برای ایجاد، وضع شده است؛ ضمایر غایب برای ایجاد اشاره و ضمایر مخاطب برای ایجاد خطاب؛ ب) برخی دیگر معتقدند ضمایر غایب بر اشاره، دلالت نمی کند؛ اما ضمیر مخاطب بر نوعی اشاره دلالت می کند؛
اختلاف اصولی ها در چگونگی وضع ضمایر
در چگونگی وضع ضمایر نیز میان اصولی ها اختلاف است:۱. مشهور اصولی ها معتقدند در ضمایر، وضع عام و موضوع له عام است؛۲. برخی دیگر از جمله مرحوم آخوند خراسانی معتقدند در ضمایر، وضع عام و موضوع له خاص است؛