ولید بن عتبه

[ویکی اهل البیت] ولیدبن عتبة بن ابی سفیان (نوه ابوسفیان و برادرزاده معاویه) از امرا و والیان اموی. پدرش عتبه، برادر معاویه، مرد سخنوری بود که در دستگاه بنی امیه، نقش موثری داشت و از هواداران آنها بود.
ولید بن عتبه والی مدینه هنگام مرگ معاویه بود. یزید نامه به او نوشت و ضمن خبر دادن مرگ معاویه، از او خواست که از امام حسین علیه السلام بیعت بگیرد و اگر نپذیرفت، گردنش را بزند.
بیعت گرفتن از حسین علیه السلام برای ولید دشوار بود و می خواست با او عاقلانه و بدون خشونت رفتار کند. اما با مشورتی که با «مروان حکم » انجام داد، مروان موضع متزلزل ولید را به مسخره گرفت و برآشفت و او را تحریک کرد که شبانه امام را به دارالاماره احضار کند.
سیدالشهدا علیه السلام شبانه به دارالاماره رفت. گفتگوهایی میان امام و والی مدینه و ولید انجام گرفت و امام، بدون بیعت از آنجا خارج شد.
به نقل تاریخ زمانی که ولید فرماندار مدینه بود امام حسین بن علی علیه السلام با او اختلاف پیدا کرد. حضرت برای آشنا کردن دیگران به احقاق حق خود و شکستن پایه های ظلم به او فرمود: اگر بر من اجحاف کنی به خدا سوگند در مسجد رسول خدا می ایستم و مردم را به آن پیمانی که پدران و نیاکان آنها بنیان گذاران آن بودند (اشاره به پیمان فضول) دعوت می کنم و .... که در نتیجه، ولید از جریان و سخنان حضرت وحشت کرد و دست از اجحاف برداشت. ولید بر اثر بیماری طاعون درگذشت.