وویجر ۱ ( به انگلیسی: Voyager 1 ) یک فضاپیمای کاوشگر فضایی با وزن ۷۲۲ کیلوگرم است که با هدف مطالعه منظومه شمسی بیرونی در ۵ سپتامبر ۱۹۷۷ ۱۶ روز پس از همتای خود وویجر ۲ در قالب برنامه وویجر توسط ناسا به فضا پرتاب شد. وویجر ۱ همچنان به شبکه فضای دوردست ارتباط دارد. این فضاپیما با فاصله ۱۴۲٫۳۱ واحد نجومی ( معادل ۲۱٫۲۸۹ بیلیون کیلومتر ) از خورشید در ۲۵ سپتامبر سال ۲۰۱۸ میلادی، دورترین فضاپیما از زمین و تنها فضاپیمایی است که به فضای بین ستاره ای راه یافته بود. در ماه فوریه ۲۸, ۲۰۲۴ UTC هم اکنون پس از ۴۶ سال، ۵ ماه و ۲۲ روز در فضا بوده است.
این کاوشگر پرواز از نزدیک از سیاره های مشتری، زحل و بزرگ ترین قمر زحل، تیتان انجام داد. ناسا بین انجام پرواز از نزدیک از تیتان و پلوتو مردد بود، اما به دلیل آنکه تیتان دارای اتمسفر است، آن را ترجیح داد. [ ۳] [ ۴] [ ۵] وویجر ۱ وضعیت اتمسفر، میدان های مغناطیسی و حلقه های دو غول گازی را مورد بررسی قرار داد و اولین کاوشگری بود که تصاویر با کیفیتی از قمرهای آن ها ارائه کرد.
این کاوشگر حاوی صفحه ای طلایی با اطلاعاتی از تمدن زمینی است. [ ۶] پیش بینی می شود مأموریت وویجر ۱ تا سال ۲۰۲۵ ادامه داشته باشد، زمانی که مولدهای گرما - الکتریکی ایزوتوپی آن دیگر قادر به تأمین انرژی لوازم علمی آن نخواهند بود.
در دهه ۱۹۶۰ میلادی، کاوش بزرگ برای مطالعه سیاره های بیرونی منظومه خورشیدی پیشنهاد شد که موجب شد ناسا در سال های ابتدایی دهه ۱۹۷۰ میلادی کار بر روی این پروژه را آغاز کند. [ ۷] اطلاعات جمع آوری شده توسط کاوشگر پایونیر ۱۰ به مهندسان وویجر کمک کرد تا بهتر از قبل برای مقابله با محیط پر تشعشع اطراف مشتری آماده شوند. [ ۸] هرچند برای محافظت هر چه بیشتر در مقابل تشعشع، پیش از پرتاب وویجر نوارهایی از فویل آلومینیوم آشپزخانه به بعضی سیم کشی ها اعمال شد. [ ۹] در ابتدا وویجر ۱ به عنوان مارینر ۱۱ نام گذاری شده بود. به دلیل کمبود بودجه، مسیر کاوشگر به پرواز از نزدیک مشتری و زحل تغییر یافت. با پیشرفت پروژه، نام آن به وویجر تغییر پیدا کرد، زیرا طراحی آن به شدت از کاوشگرهای مارینر متفاوت بود. [ ۱۰]
وویجر ۱ توسط JPL ساخته شد. [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] وویجر ۱، ۱۶ پیشرانه هیدرازین، ژیروسکوپ تعادلی سه محوره و تجهیزات ارجاع دادن به منظور اینکه آنتن ارتباطی آن همواره در راستای زمین باشد، دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین کاوشگر پرواز از نزدیک از سیاره های مشتری، زحل و بزرگ ترین قمر زحل، تیتان انجام داد. ناسا بین انجام پرواز از نزدیک از تیتان و پلوتو مردد بود، اما به دلیل آنکه تیتان دارای اتمسفر است، آن را ترجیح داد. [ ۳] [ ۴] [ ۵] وویجر ۱ وضعیت اتمسفر، میدان های مغناطیسی و حلقه های دو غول گازی را مورد بررسی قرار داد و اولین کاوشگری بود که تصاویر با کیفیتی از قمرهای آن ها ارائه کرد.
این کاوشگر حاوی صفحه ای طلایی با اطلاعاتی از تمدن زمینی است. [ ۶] پیش بینی می شود مأموریت وویجر ۱ تا سال ۲۰۲۵ ادامه داشته باشد، زمانی که مولدهای گرما - الکتریکی ایزوتوپی آن دیگر قادر به تأمین انرژی لوازم علمی آن نخواهند بود.
در دهه ۱۹۶۰ میلادی، کاوش بزرگ برای مطالعه سیاره های بیرونی منظومه خورشیدی پیشنهاد شد که موجب شد ناسا در سال های ابتدایی دهه ۱۹۷۰ میلادی کار بر روی این پروژه را آغاز کند. [ ۷] اطلاعات جمع آوری شده توسط کاوشگر پایونیر ۱۰ به مهندسان وویجر کمک کرد تا بهتر از قبل برای مقابله با محیط پر تشعشع اطراف مشتری آماده شوند. [ ۸] هرچند برای محافظت هر چه بیشتر در مقابل تشعشع، پیش از پرتاب وویجر نوارهایی از فویل آلومینیوم آشپزخانه به بعضی سیم کشی ها اعمال شد. [ ۹] در ابتدا وویجر ۱ به عنوان مارینر ۱۱ نام گذاری شده بود. به دلیل کمبود بودجه، مسیر کاوشگر به پرواز از نزدیک مشتری و زحل تغییر یافت. با پیشرفت پروژه، نام آن به وویجر تغییر پیدا کرد، زیرا طراحی آن به شدت از کاوشگرهای مارینر متفاوت بود. [ ۱۰]
وویجر ۱ توسط JPL ساخته شد. [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] وویجر ۱، ۱۶ پیشرانه هیدرازین، ژیروسکوپ تعادلی سه محوره و تجهیزات ارجاع دادن به منظور اینکه آنتن ارتباطی آن همواره در راستای زمین باشد، دارد.
wiki: وویجر ۱