ویروس پاراآنفلوانزا. ویروس های پاراآنفلوآنزا ویروسهائی با RNA تک رشته ای از خانواده پارامیکسوویریده ( Paramyxoviridae family ) هستند.
عفونت با این ویروس، بیشتر در اوایل کودکی دیده می شود و اکثراً تا سن ۸ سالگی علیه سروتیپهای ۱و۲و۳ این ویروس آنتی بادی پیدا می کنند. ( عفونت با تیپ ۴ ویروس کمتر گزارش شده است. ) در بزرگسالان، درگیری معمولاً خفیف بوده و ویروس عامل کمتر از ۵% بیماری های تنفسی است. این در حالیست که در کودکان، دومین پاتوژن دستگاه تنفسی تحتانی بعد از ویروس سن سی شیوم تنفسی ( RSV ) ، ویروس پاراآنفلوآنزاست.
تیپ I ویروس، شایع ترین عامل بیماری کروپ ( خروسک ) است. تیپ II، بیماری مشابه ولی با علائم خفیف تر ایجاد می کند. عفونتهای ناشی از تیپ III نیز بیشتر در ماه اول زندگی نوزادان دیده می شوند. در ایالات متحده، ویروس های پاراآنفلوآنزا باعث ۲۲ - ۴% از بیماری های تنفسی کودکان و کمتر از ۵% از بیماری های تنفسی بزرگسالان می شوند. به نظر در ایران پاراآنفلوآنزا باعث ایجاد ۳۰% از عفونت های دستگاه تنفسی در کودکان قبل از سن مدرسه می باشد. ویروس پاراآنفلوآنزا عامل مهمی در بیماری های خفیف، کروپ ( لارنگوتراکئوبرونشیت ) ، برونشیولیت و پنومونی محسوب می شود. در خردسالان، ویروس پاراآنفلوآنزا پس از RSV، شایع ترین عامل عفونت های تحتانی تنفسی است.
عفونت های ناشی از ویروس پاراآنفلوآنزا در بزرگسالان و کودکان بزرگ تر به صورت سرماخوردگی خفیف یا خشونت صدا همراه با سرفه تظاهر می کند. در کودکان خردسال ممکن است خود را به صورت بیماری حاد تب دار به همراه زکام، گلودرد، خشونت صدا، سرفه نشان دهد. سرفه خشن و پارس مانند کروپ ممکن است به استریدور واضح تبدیل شود. اکثر کودکان پس از ۲ - ۱ روز بهبود می یابند اما گاهی هیپوکسی، انسداد پیشرونده مجاری هوایی، برونشیولیت یا پنومونی اتفاق میفتد. در یک تحقیق رینوره ( ۹۶% ) و سرفه ( ۸۴% ) شایع ترین علامت بالینی و تب ( ۶۸% ) شایع ترین نشانه بالینی به دست آمده بود. شایع ترین بیماری کلینیکی، فارنگوتونسیلیت با شیوع ۴۰% بود.
در کودکان بزرگتر و بزرگسالان، علائم خفیف تر و به صورت سرماخوردگی همراه با خشونت صدا با یا بدون سرفه بوده و درگیری دستگاه تنفسی تحتانی در این گروه شایع تر است. در کودکان و بزرگسالان مبتلا به ضعف ایمنی شدید، عفونت های شدید و حتی مرگبار گزارش شده است.
انتقال ویروس پاراآنفلوآنزا از طریق تماس فرد به فرد یا آئروسلهای بزرگ، انجام پذیر است. معمولاً دورهٔ نهفتگی ۶ - ۳ روز می باشد. همانطور که ذکر شد، عفونتهای پاراآنفلوآنزایی در کودکان شیوع بیشتری داشته و علائم شدیدتر است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعفونت با این ویروس، بیشتر در اوایل کودکی دیده می شود و اکثراً تا سن ۸ سالگی علیه سروتیپهای ۱و۲و۳ این ویروس آنتی بادی پیدا می کنند. ( عفونت با تیپ ۴ ویروس کمتر گزارش شده است. ) در بزرگسالان، درگیری معمولاً خفیف بوده و ویروس عامل کمتر از ۵% بیماری های تنفسی است. این در حالیست که در کودکان، دومین پاتوژن دستگاه تنفسی تحتانی بعد از ویروس سن سی شیوم تنفسی ( RSV ) ، ویروس پاراآنفلوآنزاست.
تیپ I ویروس، شایع ترین عامل بیماری کروپ ( خروسک ) است. تیپ II، بیماری مشابه ولی با علائم خفیف تر ایجاد می کند. عفونتهای ناشی از تیپ III نیز بیشتر در ماه اول زندگی نوزادان دیده می شوند. در ایالات متحده، ویروس های پاراآنفلوآنزا باعث ۲۲ - ۴% از بیماری های تنفسی کودکان و کمتر از ۵% از بیماری های تنفسی بزرگسالان می شوند. به نظر در ایران پاراآنفلوآنزا باعث ایجاد ۳۰% از عفونت های دستگاه تنفسی در کودکان قبل از سن مدرسه می باشد. ویروس پاراآنفلوآنزا عامل مهمی در بیماری های خفیف، کروپ ( لارنگوتراکئوبرونشیت ) ، برونشیولیت و پنومونی محسوب می شود. در خردسالان، ویروس پاراآنفلوآنزا پس از RSV، شایع ترین عامل عفونت های تحتانی تنفسی است.
عفونت های ناشی از ویروس پاراآنفلوآنزا در بزرگسالان و کودکان بزرگ تر به صورت سرماخوردگی خفیف یا خشونت صدا همراه با سرفه تظاهر می کند. در کودکان خردسال ممکن است خود را به صورت بیماری حاد تب دار به همراه زکام، گلودرد، خشونت صدا، سرفه نشان دهد. سرفه خشن و پارس مانند کروپ ممکن است به استریدور واضح تبدیل شود. اکثر کودکان پس از ۲ - ۱ روز بهبود می یابند اما گاهی هیپوکسی، انسداد پیشرونده مجاری هوایی، برونشیولیت یا پنومونی اتفاق میفتد. در یک تحقیق رینوره ( ۹۶% ) و سرفه ( ۸۴% ) شایع ترین علامت بالینی و تب ( ۶۸% ) شایع ترین نشانه بالینی به دست آمده بود. شایع ترین بیماری کلینیکی، فارنگوتونسیلیت با شیوع ۴۰% بود.
در کودکان بزرگتر و بزرگسالان، علائم خفیف تر و به صورت سرماخوردگی همراه با خشونت صدا با یا بدون سرفه بوده و درگیری دستگاه تنفسی تحتانی در این گروه شایع تر است. در کودکان و بزرگسالان مبتلا به ضعف ایمنی شدید، عفونت های شدید و حتی مرگبار گزارش شده است.
انتقال ویروس پاراآنفلوآنزا از طریق تماس فرد به فرد یا آئروسلهای بزرگ، انجام پذیر است. معمولاً دورهٔ نهفتگی ۶ - ۳ روز می باشد. همانطور که ذکر شد، عفونتهای پاراآنفلوآنزایی در کودکان شیوع بیشتری داشته و علائم شدیدتر است.
wiki: ویروس پاراآنفلوانزا