ویلهلم وونت

ویلهلم وونت در سال 1902
ویلهلم وونت (نشسته) با همکارانش در نخستین آزمایشگاه روان شناختی اش
مقبره ویلهلموونت(1832-1920)(Wilhelm Wundt)
(با نام کامل: ویلهلم ماکسیمیلیان وونت) پزشک، فیزیولوژیست، فیلسوف و روان شناس آلمانی. در نزدیکی بادن (اکنون بخشی از مانهایم) زاده شد. امروزه به عنوان یکی از بنیان گذاران روان شناسی مدرن شناخته می شود. وونت که روان شناسی را در زمرۀ یک علمِ جدا از فلسفه و زیست شناسی عنوان کرده بود، نخستین فردی بود که خودرا روان شناس نامید. بسیاری به او لقب "پدر روان شناسی تجربی" داده اند، چرا کهاولین کسی بود که روان شناسی تجربی را وضع کرد.
وونت کودک تنها و خیال پردازی بود و تمایل چندانی به بازی و تفریح با هم سن و سال هایش نداشت. شاید به همین علت بود که انرژی درونی خود را صرف نوشتن می کرد و در تخیلاتش، خود را نویسنده ای مشهور می دید (که سرانجام هم به واقعیت پیوست چرا که پس از مرگش حدود 54000 صفحه نوشته از خود به جا گذاشت.) او چهارمین فرزند خانواده و پدرش کشیش پروتستانی بود که هر چند مردی اجتماعی جلوه می کرد، اما خاطرات اولیۀ ویلهلم از او چندان خوب و خوشایند نبود. پدر بزرگش، فریدریش پیتر وونت، استاد جغرافی و کشیش در ویبلینگن بود. وقتی او حدود شش سال داشت، خانواده اش به هیدلشیم نقل مکان کردند و سپس به شهر کوچک و قرون وسطایی بادن ـ وورتمبرگ رفتند. به رغم این که از مدرسه بیزار بود و نمرات ضعیفی هم می گرفت (و در 13 سالگی در ژیمنازیوم هم مردود شده بود)، در ۱۹ سالگی تصمیم گرفت برای تحصیل در رشتۀ پزشکی به دانشگاه توبینگن برود و پزشک شود تا بتواند ضمن دنبال کردن هدف خود که فعالیت علمی بود، مخارج زندگی اش را نیز تأمین کند. اما پس از یک سال آن جا را ترک کرد و وارد دانشگاه هایدلبرگ شد و سه سال و نیم نیز آن جا به تحصیل پزشکی پرداخت. اما پس از گذشت چند سال، او شک نداشت که برای این حرفه ساخته نشده است؛ این بود که رشتۀ اصلی اش را به فیزیولوژی تغییر داد و در 1856 به موسسۀ فیزیولوژی دانشگاه برلین رفت و شاگرد یوهانس مولر شد، که در آن دوران بزرگ ترین فیزیولوژیست دنیا به شمار می رفت.
در 1885 برای دریافت درجه دکتری به هایدلبرگ بازگشت و مدرک پزشکی اش را در 1856 از دانشگاه هایدلبرگ اخذ کرد، اما مطالعه و پژوهش در فیزیولوژی سبب شد که به حوزۀ روان شناسی کشیده شود. در دهۀ 1870 ویلهلم وونت دانش بشر را به عرصۀ روان شناسی تجربی وارد کرد. در سال 1879، و کمی بعد از ورود به دانشگاه لایپزیگ، اولین آزمایشگاه رسمی تحقیقات روان شناسیِ آن دانشگاه را دایر کرد که افتتاحش به عنوان شروع روان شناسی مدرن مدنظر قرار گرفته و تمرکز اصلی اش نیز مطالعات روان شناسی بود. وونت در این آزمایشگاه شروع به بررسی و شناسایی اختلالات مغزی و رفتارهای نابهنجار کرد و به این ترتیب موفق شد روان شناسی را به عنوان رشته ای مجزا و مستقل از دیگر رشته ها ثبت کند. پس از آن بود که تمام آزمایشگاه های روان‎شناسی با توجه به مدل او، مدل سازی شدند. وونت در آزمایشگاهش، روان شناسی را به وسیلۀ تجزیه و تحلیل فعالیت های ذهنی به روشی ساختاری تر و با تأکید بر اندازه گیری و کنترل عینی، از فلسفه مجزا کرد. هدف او این بود که افکار و احساسات را ثبت و سپس آن ها را به عناصر سازنده اش تجزیه و تحلیل کند؛ درست مشابه کاری که یک متخصص شیمی برای پی بردن به عناصر و ساختار اصلی ترکیبات شیمی، آن ها را آنالیز می کند. در ۱۸۸۹، وونت به عنوان رییس دانشگاه لایپزیگ انتخاب شد. اما این امر اصلاً باعث کم شدن فعالیت هایش نشد و آثار بسیاری را نوشت و منتشر کرد. او همچنین نخستین مجلۀ علمی با عنوان مطالعات روان شناختیرا برای تحقیقات روان شناختی در 1881 راه اندازی کرد. طبق نظرسنجی منتشر شده در مجلۀ علمی "American Psychologist" در 1991، مشخص شد که وونت رتبۀ اول را از لحاظ شهرت دارد و رتبه های دوم و سوم نیز به ویلیام جیمز و زیگموند فروید اختصاص داشت.
از مهم ترین آثار اوست: مقدمه ای بر روان شناسی، اصول روان شناسی فیزیولوژیک، عناصر روان شناسی عامیانه،عناوین روان شناسی، نظام های اخلاقی، سخنرانی هایی در باب روان شناسی انسان و حیوان، واقعیت های زندگی اخلاقی.
منابع
https://www.simplypsychology.org/wundt.html
https://www.britannica.com/biography/Wilhelm-Wundt
https://plato.stanford.edu/entries/wilhelm-wundt/
https://en.wikipedia.org/wiki/Wilhelm_Wundt