پادتن
/pAdtan/
معنی انگلیسی:
فرهنگ عمید
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
پادتن یا آنتی کور ( به فرانسوی: anticorps ) یا آنتی بادی ( به انگلیسی: antibody ) نوعی پروتئین است که در دستگاه ایمنی بدن، در پاسخ به حضور آنتی ژن خاصی، تولید می شود و در خون به گردش درمی آید یا در محل تولید باقی می ماند تا به آنتی ژن ( معمولاً اجسام بیگانه همچون باکتری و ویروس ولی گاه حتی بافت طبیعی بدن یا یک مادهٔ غذایی است ) حمله ور شود و آن را بی زیان سازد. هر پادتن یک آنتی ژن ویژهٔ را هدف خود تشخیص می دهد. پادتن ها از پلاسموسیت ها ترشح می شوند؛ و به ایمنی هومورال مربوط است. پس از برخورد لنفوسیت B با آنتی ژن خاص خود، تقسیم شده و سلول B خاطره و پلاسموسیت به وجود می آورند. سلول های خاطره همواره در کمین هستند تا در صورت برخورد مجدد با همان آنتی ژن با سرعت بیشتری تقسیم شوند. پلاسموسیت ها گیرنده آنتی ژنی ندارند و وظیفهٔ آن ها تولید پادتن است و دارای شبکه آندوپلاسمی زبر و جسم گلژی گسترده هستند. پادتن ها به صورت فعال تولیدمی شوند و به خون ریخته می شوند. پادتن در خون محلول است به همین خاطر به این ایمنی هومورال گفته می شود. ( هومورس:مایعات بدن شامل خون لنف و مایع میان بافتی ) پادتن ها گیرنده آنتی ژنی مشابه لنفوسیت B و B خاطره دارند که مکمل آنتی ژن است. پادتن آنتی ژن را از بین نمی برد. بلکه آن را خنثی می کند. در ساده ترین روش به آنتی ژن می چسبد و مانع از اتصالش به سلول میزبان می شود. در این حالت علاوه بر غیرفعال کردن آنتی ژن، عمل فاگوسیتوز ماکروفاژ را نیز راحت می کند. پادتن ها در ایجاد آسم و آلرژی و خود ایمنی نقش دارند؛ یعنی تولید نابه جا و نامناسب آن ها باعث ایجاد این بیماری ها می شود. البته این گفته نباید به طور اشتباه برداشت شود. اگر پادتن ها نباشند خیلی از بیماری ها انسان را از پا درمی آورند. پادتن در مبارزه با سلول های سرطانی و پیوندی نقش کمتری دارد.
ایمنی نوع ویژه ای از مقاومت است که:
• در طول زندگی فرد بر اثر تماس با مواد خارجی مشخصی ایجاد می شود.
• اغلب تنها در برابر یک نوع میکروب بیماری زا یا سم که محرک تولید آن بوده است، نقش حفاظتی دارد.
• موجب حفاظت در برابر عامل محرک ایمنی برای مدت طولانی است.
هر ماده ای که به طور اختصاصی واکنش ایمنی ویژه ای را پس از ورود به بدن موجب گردد، پادگن ( آنتی ژن ) نامیده می شود. با ورود یک پادگن ( آنتی ژن ) به بدن پادتن ( آنتی بادی ) تولید می گردد که قادر به ایجاد پیوند اختصاصی با پادگن ( آنتی ژن ) محرک تولید آن است. پادتن ها تحت نام کلی ایمنوگلوبولین نیز شناخته می شوند، زیرا عضو گروهی از پروتئین ها بنام گلوبولین ها هستند. به هنگام جداسازی پروتئین های سرم خون به روش الکتروفورز، سه بخش عمده در آن ها قابل تشخیص است که عبارت اند از: آلبومین، گلوبولین ها ( گلوبولین آلفا۱، آلفا ۲، بتا و گاما ) و فیبرینوژن.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایمنی نوع ویژه ای از مقاومت است که:
• در طول زندگی فرد بر اثر تماس با مواد خارجی مشخصی ایجاد می شود.
• اغلب تنها در برابر یک نوع میکروب بیماری زا یا سم که محرک تولید آن بوده است، نقش حفاظتی دارد.
• موجب حفاظت در برابر عامل محرک ایمنی برای مدت طولانی است.
هر ماده ای که به طور اختصاصی واکنش ایمنی ویژه ای را پس از ورود به بدن موجب گردد، پادگن ( آنتی ژن ) نامیده می شود. با ورود یک پادگن ( آنتی ژن ) به بدن پادتن ( آنتی بادی ) تولید می گردد که قادر به ایجاد پیوند اختصاصی با پادگن ( آنتی ژن ) محرک تولید آن است. پادتن ها تحت نام کلی ایمنوگلوبولین نیز شناخته می شوند، زیرا عضو گروهی از پروتئین ها بنام گلوبولین ها هستند. به هنگام جداسازی پروتئین های سرم خون به روش الکتروفورز، سه بخش عمده در آن ها قابل تشخیص است که عبارت اند از: آلبومین، گلوبولین ها ( گلوبولین آلفا۱، آلفا ۲، بتا و گاما ) و فیبرینوژن.
wiki: پادتن
دانشنامه آزاد فارسی
پادْتَن (antibody)
(یا: آنتی بادی) پروتئینی که لنفوسیت های خون در پاسخ به حضور مواد خارجی یا مهاجم (پادگن ها)، ازجمله پروتئین های سطح میکروارگانیسم ها، تولید می کنند. تولید پادتن فقط یکی از راه های ایجاد ایمنی در مهره داران است. هر پادتن فقط برضد یک نوع پادگن فعال است که با آن ترکیب می شود و کمپلکس ایجاد می کند. این عمل ممکن است منجر به بی خطرشدن پادگن ها شود یا با تحریک واکنش های شیمیایی باعث شود میکروارگانیسم ها خود را ازبین ببرند. در سایر موارد، تشکیل کمپلکس باعث پدیدآمدن توده هایی از پادگن ها می شود که بعضی از گویچه های سفید خون، مثل ماکروفاژها (درشت خوارها) و بیگانه خوارها (فاگوسیت ها)، این توده ها را ردگیری می کنند و می بلعند. هر عفونت باکتریایی یا ویروسی موجب تولید پادتن ویژه ای می شود که در مبارزه با بیماری مؤثر است. بسیاری از بیماری ها فقط یک بار در زندگی رخ می دهند، زیرا پادتن های پدیدآمده پس از پایان عفونت در خون باقی می مانند و مانع از ابتلای مجدد به آن بیماری می شوند. مایه کوبی (واکسیناسیون) باعث تولید پادگن برضد عفونتی خاص و در نتیجه، افزایش مقاومت فرد در برابر آن عفونت می شود. در حال حاضر، با استفاده از روش تک دودمانی مقادیر فراوانی پادتن های اختصاصی تولید می کنند (← پادتنِ تک دودمانی). در ۱۸۹۰، امیل فون برینگ، پزشک آلمانی، و شیباسابورو کیتاساتو، باکتری شناس ژاپنی، پادتن ها را کشف کردند. در ۱۹۸۹، یک گروه در دانشگاه کیمبریج با مهندسی ژنتیک باکتری هایی ساختند که قادرند جزء کوچکی از نوعی پادتن (پادتن های یک بخشی) تولید کنند. این پادتن ها به عوامل مهاجم، ازجمله سموم، باکتری ها، و ویروس ها، می چسبند و به علت کوچک بودن، راحت تر در بافت ها نفوذ می کنند و در سم زدایی از اعضای بدن مؤثرترند. در این روش، تولید این نوع پادتن ها سریع تر و نیاز به موش آزمایشگاهی کمتری است. پادتن های یک بخشی، برخلاف پادتن های معمولی، ویروس ها را هم غیرفعال می کنند. علاوه بر این، از آن ها برای مشخص کردن سایر مولکول ها، ازجمله هورمون ها در آزمایش های تشخیص حاملگی، استفاده می کنند.
(یا: آنتی بادی) پروتئینی که لنفوسیت های خون در پاسخ به حضور مواد خارجی یا مهاجم (پادگن ها)، ازجمله پروتئین های سطح میکروارگانیسم ها، تولید می کنند. تولید پادتن فقط یکی از راه های ایجاد ایمنی در مهره داران است. هر پادتن فقط برضد یک نوع پادگن فعال است که با آن ترکیب می شود و کمپلکس ایجاد می کند. این عمل ممکن است منجر به بی خطرشدن پادگن ها شود یا با تحریک واکنش های شیمیایی باعث شود میکروارگانیسم ها خود را ازبین ببرند. در سایر موارد، تشکیل کمپلکس باعث پدیدآمدن توده هایی از پادگن ها می شود که بعضی از گویچه های سفید خون، مثل ماکروفاژها (درشت خوارها) و بیگانه خوارها (فاگوسیت ها)، این توده ها را ردگیری می کنند و می بلعند. هر عفونت باکتریایی یا ویروسی موجب تولید پادتن ویژه ای می شود که در مبارزه با بیماری مؤثر است. بسیاری از بیماری ها فقط یک بار در زندگی رخ می دهند، زیرا پادتن های پدیدآمده پس از پایان عفونت در خون باقی می مانند و مانع از ابتلای مجدد به آن بیماری می شوند. مایه کوبی (واکسیناسیون) باعث تولید پادگن برضد عفونتی خاص و در نتیجه، افزایش مقاومت فرد در برابر آن عفونت می شود. در حال حاضر، با استفاده از روش تک دودمانی مقادیر فراوانی پادتن های اختصاصی تولید می کنند (← پادتنِ تک دودمانی). در ۱۸۹۰، امیل فون برینگ، پزشک آلمانی، و شیباسابورو کیتاساتو، باکتری شناس ژاپنی، پادتن ها را کشف کردند. در ۱۹۸۹، یک گروه در دانشگاه کیمبریج با مهندسی ژنتیک باکتری هایی ساختند که قادرند جزء کوچکی از نوعی پادتن (پادتن های یک بخشی) تولید کنند. این پادتن ها به عوامل مهاجم، ازجمله سموم، باکتری ها، و ویروس ها، می چسبند و به علت کوچک بودن، راحت تر در بافت ها نفوذ می کنند و در سم زدایی از اعضای بدن مؤثرترند. در این روش، تولید این نوع پادتن ها سریع تر و نیاز به موش آزمایشگاهی کمتری است. پادتن های یک بخشی، برخلاف پادتن های معمولی، ویروس ها را هم غیرفعال می کنند. علاوه بر این، از آن ها برای مشخص کردن سایر مولکول ها، ازجمله هورمون ها در آزمایش های تشخیص حاملگی، استفاده می کنند.
wikijoo: پادتن
مترادف ها
پادتن
فارسی به عربی
پیشنهاد کاربران
پادتن، آنتی کور، آنتی بادی ( Ab ) ، گاما گلوبولین و ایمونوگلوبین ( Ag ) همگی به یک معنی ولی به زبان های مختلفی هستند.
انتی کور . .
انتی بادی . .
آنتی بادی
کشنده ی میکروب ها یا ویروس ها دربدن ، گاهی بدن خودش می سازد وگاهی به بدن مایه کوبی ( تزریق ) می شود . انتی بادی ،
ادتن یا آنتی بادی ( به انگلیسی: antibody ) نوعی پروتئین است که در دستگاه ایمنی بدن، در پاسخ به حضور آنتی ژن خاصی، تولید می شود و در خون به گردش درمی آید یا در محل تولید باقی می ماند تا به آنتی ژن ( معمولاً اجسام بیگانه همچون باکتری و ویروس ولی گاه حتی بافت طبیعی بدن یا یک ماده غذای است ) حمله ور شود و آن را بی زیان سازد. هر پادتن یک آنتی ژن ویژه را هدف خود تشخیص می دهد. پادتن ها از پلاسموسیت ها ترشح می شوند؛ و به ایمنی هومورال مربوط است. پس از برخورد لنفوسیت B با آنتی ژن خاص خود، تقسیم شده و سلول B خاطره و پلاسموسیت به وجود می آورند. سلول های خاطره همواره در کمین هستند تا در صورت برخورد مجدد با همان آنتی ژن با سرعت بیشتری تقسیم شوند. پلاسموسیت ها گیرنده آنتی ژنی ندارند و وظیفه آن ها تولید پادتن است و دارای شبکه آندوپلاسمی زبر و جسم گلژی گسترده هستند. پادتن ها به صورت فعال تولیدمی شوند و به خون ریخته می شوند. پادتن در خون محلول است به همین خاطر به این ایمنی هومورال گفته می شود. ( هومورس:مایعات بدن شامل خون لنف و مایع میان بافتی ) پادتن ها گیرنده آنتی ژنی مشابه لنفوسیت B و Bخاطره دارند که مکمل آنتی ژن است. پادتن آنتی ژن را از بین نمی برد. بلکه آن را خنثی می کند. در ساده ترین روش به آنتی ژن می چسبد و مانع از اتصالش به سلول میزبان می شود. در این حالت علاوه بر غیرفعال کردن آنتی ژن، عمل فاگوسیتوز ماکروفاژ را نیز راحت می کند. پادتن ها در ایجاد آسم و آلرژی و خود ایمنی نقش دارند. یعنی تولید نابه جا و نامناسب آن ها باعث ایجاد این بیماری ها می شود. البته این گفته نباید به طور اشتباه برداشت شود. اگر پادتن ها نباشند خیلی از بیماری ها انسان را از پا درمی آورند. پادتن در مبارزه با سلول های سرطانی و پیوندی نقش کمتری دارد.
... [مشاهده متن کامل]
برداشت از ویکی پدیا.
ادتن یا آنتی بادی ( به انگلیسی: antibody ) نوعی پروتئین است که در دستگاه ایمنی بدن، در پاسخ به حضور آنتی ژن خاصی، تولید می شود و در خون به گردش درمی آید یا در محل تولید باقی می ماند تا به آنتی ژن ( معمولاً اجسام بیگانه همچون باکتری و ویروس ولی گاه حتی بافت طبیعی بدن یا یک ماده غذای است ) حمله ور شود و آن را بی زیان سازد. هر پادتن یک آنتی ژن ویژه را هدف خود تشخیص می دهد. پادتن ها از پلاسموسیت ها ترشح می شوند؛ و به ایمنی هومورال مربوط است. پس از برخورد لنفوسیت B با آنتی ژن خاص خود، تقسیم شده و سلول B خاطره و پلاسموسیت به وجود می آورند. سلول های خاطره همواره در کمین هستند تا در صورت برخورد مجدد با همان آنتی ژن با سرعت بیشتری تقسیم شوند. پلاسموسیت ها گیرنده آنتی ژنی ندارند و وظیفه آن ها تولید پادتن است و دارای شبکه آندوپلاسمی زبر و جسم گلژی گسترده هستند. پادتن ها به صورت فعال تولیدمی شوند و به خون ریخته می شوند. پادتن در خون محلول است به همین خاطر به این ایمنی هومورال گفته می شود. ( هومورس:مایعات بدن شامل خون لنف و مایع میان بافتی ) پادتن ها گیرنده آنتی ژنی مشابه لنفوسیت B و Bخاطره دارند که مکمل آنتی ژن است. پادتن آنتی ژن را از بین نمی برد. بلکه آن را خنثی می کند. در ساده ترین روش به آنتی ژن می چسبد و مانع از اتصالش به سلول میزبان می شود. در این حالت علاوه بر غیرفعال کردن آنتی ژن، عمل فاگوسیتوز ماکروفاژ را نیز راحت می کند. پادتن ها در ایجاد آسم و آلرژی و خود ایمنی نقش دارند. یعنی تولید نابه جا و نامناسب آن ها باعث ایجاد این بیماری ها می شود. البته این گفته نباید به طور اشتباه برداشت شود. اگر پادتن ها نباشند خیلی از بیماری ها انسان را از پا درمی آورند. پادتن در مبارزه با سلول های سرطانی و پیوندی نقش کمتری دارد.
... [مشاهده متن کامل]
برداشت از ویکی پدیا.
پادتَن. ( پزشکی ) نوعی پروتئین که در بافت لنفافی، در پاسخ به حضور پادگنِ خاصی تولید می شود و در پلاسما به گردش در می آید تا به پادگن حمله ور شود و آن را بی زیان کند. مترادفِ این واژه در زبان انگلیسی Antibody میباشد.