پادشاهی سیسیل ( ایتالیایی: Regno di Sicilia، لاتین: Regnum Siciliae، سیسیلی: Regnu di Sicilia ) دولتی در جنوب ایتالیا بود که از زمان تأسیس آن در ۱۱۳۰ تا ۱۸۱۶ میلادی به حیات خود ادامه داد.
این پادشاهی جانشین کنت نشین سیسیل، دولتی در جنوب ایتالیا که در ۱۰۷۱ میلادی پس از هجوم نورمن ها به جنوب ایتالیا تأسیس شد، شد. این پادشاهی تا ۱۲۸۲ میلادی نه تنها کل سیسیل را دربر می گرفت بلکه بر بخش بزرگی از جنوب ایتالیا، آفریقا ( تونس و تریپولی ) جزیره مالت و ناپل تسلط داشت.
در ۱۲۸۲ میلادی، شورش نیایش شامگاهی سبب سقوط تسلط دودمان آنژو بر سیسیل شد و همچنین باعث استقلال سیسیل گشت. در ۱۸۱۶ میلادی، اتحاد سیسیل و پادشاهی ناپل به ایجاد دولتی متحد به نام پادشاهی دو سیسیل انجامید. سرانجام، در ۱۸۶۱ این پادشاهی جزئی از کشور ایتالیا شد. [ ۱]
پادشاهان نورمن در قرن دوازدهم از تاری ( نام سکه ) استفاده می کردند که از سال ۹۱۳ در سیسیل به عنوان پول رسمی استفاده می شد. وزن یک تاری حدود یک گرم و طلا ۱۶ / ۳ قیراط بود. دینار عربی معادل چهار تاری و سولیدوس بیزانس شش تاری ارزش داشت. در پادشاهی، یک اونزا معادل سی تاری یا پنج فلورین بود. یک تاری بیست گرانی ارزش داشت. یک گرانا معادل شش دینار بود. پس از سال ۱۱۴۰، استفاده از سکه مس رومسینا متوقف شد و با فولیاریس جایگزین شد. بیست و چهار گلدان معادل یک هزاره بیزانس بود.
فردریک دوم، امپراتور مقدس روم پس از شکست تونسی ها در سال ۱۲۳۱، اوگستالی را ضرب کرد. ضخامت آن در ۲۱ / قیراط و وزن آن ۵٫۲۸ گرم بود. این سکه در سال ۱۴۹۰، در پی پیروزی در سیسیل ضرب شد که معادل دو کات ونیزی بود. یک پیروزی به ارزش ۱۱ / آکوالیان بود. یک آکوالیان بیست گرانی ارزش داشت. در معاملات از tari و pichuli عمدتاً استفاده می شد. [ ۱]
در زمان سلطنت نورمن ها، چندین جامعه مختلف مذهبی در پادشاهی سیسیل با هم زندگی می کردند که شامل مسیحیان لاتین ( کاتولیک های روم ) ، مسیحیان یونان زبان ( کاتولیک های یونان ) ، مسلمانان و یهودیان بودند. اگرچه اعمال مذهبی محلی جریان داشت اما واقعیت این بود که مسیحیان لاتین افسار قدرت را در دست داشتند و تمایل داشتند که از مرجع مسیحیت لاتین ( پاپ ) طرفداری کنند. اسقف های آیین یونان موظف بودند ادعاهای کلیسای لاتین در سیسیل را تشخیص دهند، در حالی که امیران محلی بر جوامع مسلمانان عملاً حکومت نمی کردند. مسیحیان یونانی زبان، مسیحیان لاتین و مسلمانان به طور منظم با هم تعامل داشتند و از نظر اقتصادی، زبانی و فرهنگی در زندگی یکدیگر نقش داشتند. برخی با هم ازدواج هم می کردند. مسیحیان ساکن در یک منطقه عرب زبان ممکن بود اسامی عربی یا حتی مسلمان را بر خود برگزینند. در بسیاری از شهرها، هر جامعه مذهبی نظم اداری و قضایی خاص خود را داشت. در پالرمو، به مسلمانان اجازه داده می شد که در مساجد به طور علنی اذان بگویند و مسائل حقوقی آنها توسط قاضی ها، قضاتی که مطابق با قوانین اسلامی حکم می کردند، حل و فصل شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین پادشاهی جانشین کنت نشین سیسیل، دولتی در جنوب ایتالیا که در ۱۰۷۱ میلادی پس از هجوم نورمن ها به جنوب ایتالیا تأسیس شد، شد. این پادشاهی تا ۱۲۸۲ میلادی نه تنها کل سیسیل را دربر می گرفت بلکه بر بخش بزرگی از جنوب ایتالیا، آفریقا ( تونس و تریپولی ) جزیره مالت و ناپل تسلط داشت.
در ۱۲۸۲ میلادی، شورش نیایش شامگاهی سبب سقوط تسلط دودمان آنژو بر سیسیل شد و همچنین باعث استقلال سیسیل گشت. در ۱۸۱۶ میلادی، اتحاد سیسیل و پادشاهی ناپل به ایجاد دولتی متحد به نام پادشاهی دو سیسیل انجامید. سرانجام، در ۱۸۶۱ این پادشاهی جزئی از کشور ایتالیا شد. [ ۱]
پادشاهان نورمن در قرن دوازدهم از تاری ( نام سکه ) استفاده می کردند که از سال ۹۱۳ در سیسیل به عنوان پول رسمی استفاده می شد. وزن یک تاری حدود یک گرم و طلا ۱۶ / ۳ قیراط بود. دینار عربی معادل چهار تاری و سولیدوس بیزانس شش تاری ارزش داشت. در پادشاهی، یک اونزا معادل سی تاری یا پنج فلورین بود. یک تاری بیست گرانی ارزش داشت. یک گرانا معادل شش دینار بود. پس از سال ۱۱۴۰، استفاده از سکه مس رومسینا متوقف شد و با فولیاریس جایگزین شد. بیست و چهار گلدان معادل یک هزاره بیزانس بود.
فردریک دوم، امپراتور مقدس روم پس از شکست تونسی ها در سال ۱۲۳۱، اوگستالی را ضرب کرد. ضخامت آن در ۲۱ / قیراط و وزن آن ۵٫۲۸ گرم بود. این سکه در سال ۱۴۹۰، در پی پیروزی در سیسیل ضرب شد که معادل دو کات ونیزی بود. یک پیروزی به ارزش ۱۱ / آکوالیان بود. یک آکوالیان بیست گرانی ارزش داشت. در معاملات از tari و pichuli عمدتاً استفاده می شد. [ ۱]
در زمان سلطنت نورمن ها، چندین جامعه مختلف مذهبی در پادشاهی سیسیل با هم زندگی می کردند که شامل مسیحیان لاتین ( کاتولیک های روم ) ، مسیحیان یونان زبان ( کاتولیک های یونان ) ، مسلمانان و یهودیان بودند. اگرچه اعمال مذهبی محلی جریان داشت اما واقعیت این بود که مسیحیان لاتین افسار قدرت را در دست داشتند و تمایل داشتند که از مرجع مسیحیت لاتین ( پاپ ) طرفداری کنند. اسقف های آیین یونان موظف بودند ادعاهای کلیسای لاتین در سیسیل را تشخیص دهند، در حالی که امیران محلی بر جوامع مسلمانان عملاً حکومت نمی کردند. مسیحیان یونانی زبان، مسیحیان لاتین و مسلمانان به طور منظم با هم تعامل داشتند و از نظر اقتصادی، زبانی و فرهنگی در زندگی یکدیگر نقش داشتند. برخی با هم ازدواج هم می کردند. مسیحیان ساکن در یک منطقه عرب زبان ممکن بود اسامی عربی یا حتی مسلمان را بر خود برگزینند. در بسیاری از شهرها، هر جامعه مذهبی نظم اداری و قضایی خاص خود را داشت. در پالرمو، به مسلمانان اجازه داده می شد که در مساجد به طور علنی اذان بگویند و مسائل حقوقی آنها توسط قاضی ها، قضاتی که مطابق با قوانین اسلامی حکم می کردند، حل و فصل شود.
wiki: پادشاهی سیسیل