پادشاهی هلند

پادشاهی هلند ( هلندی: Koninkrijk der Nederlanden راهنما·اطلاعات؛ به فریسی غربی: Keninkryk fan de Nederlannen؛ به پاپیامنتو: Reino Hulandes ) حکومتی مستقل و پادشاهی مشروطه ای دارای سرزمین هایی در اروپای غربی و کارائیب است. این پادشاهی را چهار بخش شکل داده اند، که هر یک کشوری با حاکمیتِ مستقلِ ملی است و به طور برابر در پادشاهی مشارکت دارد. [ ۵] این چهار بخش یا کشور هلند، کوراسائو، آروبا و سینت مارتن اند. جز سه شهرداری ویژه در کارائیب، بقیه هلند در اروپا قرار دارد. کشورهای دیگر هم در کارائیب قرار دارند.
پادشاهی هلند متشکل از چهار کشور جزئی است که بر اساس برابری پادشاهی را تشکیل می دهند. پادشاهی هلند حکومت مستقل کامل است و هلند فقط یکی از این کشورها است.
هلند در سده های میانه بخشی از امپراتوری مقدس روم بود. در سده هفدهم بازرگانان هلندی فرمان روای دریاها بودند. بندرهای هلندی ثروتمندترین شهرهای اروپا بودند و سرزمین های دور و نزدیک بسیاری یا با ایشان دادوستد داشتند یا در استعمار هلندیان بودند. کمپانی هند شرقی هلند الگویی بود که سپس تر کمپانی شرقی بریتانیا در پیروی از آن تأسیس شد.
اما آغاز و تأسیس پادشاهی هلند به روزگار ناپلئون بناپارت و شکست خوردن او به سال ۱۸۱۵ میلادی بازمی گردد. پیش از آن، در ۱۸۱۰ میلادی ناپلئون خاک همسایه شمالی را به فرانسه پیوند داده بود. هنگامی که دشمنان ناپلئون پنهانی در لندن گرد آمدند، قرار شد که کشور یکپارچه ای به هم آمده از چند جمهوری و پادشاهی کوچک پیشین شکل بگیرد و ویلیام شاهزاده ناسو فرمانروای این کشور باشد. جمهوری هلند یا جمهوری باتاو یا پادشاهی هلند ( ۱۸۱۰–۱۸۰۶ ) و هلند اتریش از جمله سرزمین هایی بودند، که پادشاهی هلند را شکل می دادند. [ ۱۱] در مارس ۱۸۱۵ چند ماه پیش از آن که ناپلئون در نبرد واترلو به طور کامل شکست بخورد، هلندیان استقلال شان را بازیافتند و پادشاهی هلند پاگرفت. پس از ویلیام نخست پسرش ویلیام دوم بر جای او نشست.