پامیر

/pAmir/

فرهنگ اسم ها

لغت نامه دهخدا

پامیر. ( اِخ ) ناحیه کوهستانی بسیار مرتفع آسیای مرکزی و در جغرافیا بدو نام «بام دنیا» داده اند هرچند که در خور این نام نیست. قسمت اعظم این سرزمین متعلق به روسیه و مابقی جزء افغانستان است و در مشرق به دشتها و ریگزارهای ترکستان چین منتهی شود و در شمال به فرغانه و به مغرب در طول سیلابهائی که آمودریا ازآنها تشکیل میشود به پستی میگراید و در جنوب آن سلسله جبال قره قوروم واقع است. نجد پامیر در حدود 70000کیلومترمربع مساحت دارد با 20000 تن سکنه چادرنشین یا شبان ترک خرخیز. ارتفاع این سرزمین که از سطح دریا در حدود 4000 گز است باعث سختی آب و هوای آن شده است چنانکه زمستان بدانجا هفت ماه بکشد و تنها در یک ماه ( ماه یولیه ) شبها شب نم نباشد و حرارت روزها گاه به 70 درجه رسد. پامیر هوائی خشک دارد و باران و برف در آن بندرت بارد. بادهای آن بسیار سرد است ولی شدید نیست لکن با خشکی آب و هوا دریاچه های متعددی در آنجا هست که برخی وسیع باشد لیکن آب این دریاچه ها روبه نقصان است چنانکه بعضی بکلی از میان رفته است و از جمله دریاچه های آن قره گول با 300 هزارگزمربع مساحت و ساری گول با 4267 گزمربع مساحت. غالب رودهای پامیربطرف مغرب یعنی آمودریا که به بحیره خوارزم میریزد جاریست و بقیه بطرف شرق یعنی رود تاریم متوجه است و کوه مرتفع پامیر موسوم به تغارمه 7899 گز ارتفاع دارد وظاهراً سکنه فعلی هند و ایران از این معبر گذشته ودر این دو مملکت سکنی گزیده اند. از جبال مهمی که ازاین عقده کوهستانی آغاز میشود در شمال ، رشته کوههای تیان شان است که از حوالی سمرقند تا داخله ترکستان چین امتداد دارد و در جنوب کوههای کوئن لُن و قراقروم و هیمالیا که جملگی بموازات یکدیگر از شمال غربی به جنوب شرقی امتداد دارند و از دره های مابین آنها هر یک رودی جاری است. در جانب غربی این نجد دو رشته جبال از پامیر آغاز میشود یکی سلسله جبال هندوکوه یا هندوکش و دنباله های آن یعنی کوه بابا و سپیدکوه و سیاه کوه و کوههای شمال خراسان. دیگر سلسله سلیمان که در امتداد رود سند بجهت جنوب ممتد میشود و به بلوچستان و سواحل اقیانوس هند می انجامد و راههای اصلی کشورهای مجاور نجد پامیر یعنی افغانستان و پنجاب و ترکستان و کاشغر و ایران همه از میان همین سلسله کوههاست.

فرهنگ فارسی

ناحیه کوهستانی بسیار مرتفع آسیای مرکزی که آنرا [ بام دنیا ] گویند . قسمت اعظم این نجد متعلق به روسیه و بقیه جزو افغانستان میباشد . در جنوب آن سلسله کوههای قراقورم واقع است . نجد پامیر در حدود ۷٠٠٠٠ کیلومتر مربع وسعت داردد و ارتفاع متوسط آن از سطح دریا ۴٠٠٠ متر است .
ناحیه کوهستانی آسیای مرکزی

دانشنامه آزاد فارسی

پامیر (Pamir(s))
(یا: بام دنیا) فلاتی کوهستانی به ارتفاع ۳,۹۶۵ متر در آسیای مرکزی. بخش عمدۀ آن در تاجیکستان است، اما تا چین و افغانستان نیز امتداد دارد. قلههای بسیاری، با ارتفاع بلندتر از ۶,۱۰۰ متر، دارد که برخی از آن ها عبارت اند از (قلۀ کمونیسم) قلۀ استالین (۷,۴۹۵ متر) در تاجیکستان، و قلۀ کونگور (۷,۷۱۹ متر) در چین. از این فلات رشته کوه های بزرگی منشعب می شوند، مانند تین شان به سمت شمال، کونلون و قراقورم به سمت شرق، و هندوکش به سمت غرب. اکثر جمعیت این فلات را اقوام تاجیک تشکیل می دهند که به کشاورزی اشتغال دارند. بقیۀ ساکنان آن چادرنشینان قرقیزند. فلات پامیر یخچال های طبیعی فراوانی دارد.

پیشنهاد کاربران

بام دنیا برای پامیر اسم با مسمی است. چون پامیر بلند ترین سطح مرتفع دنیاست لذا به بام دنیا معروف است. بدون شک که کوه هاو قله های بلند تر از آن در همسایگی اش وجود دارد اما پامیر تنها سلسله کوه نیست بلکه بلند تریج زمین هموار دنیاست. عده ی چون فکر می کنند که پامیر فقط کوهستانات است و زمین های هموار آن را مد نطر ندارن و یا در باره نمی دانند، لدا لقب بام دنیا را در خور آن نمیدانند.
...
[مشاهده متن کامل]

در دنیا سطح مرتفع به بلندای پامیر ( ۶۶۰۰ ) متر وجود ندارد.

پامیر ، منطقه و رشته کوههایی در جنوب شرقی آسیای مرکزی . واژة پامیر از پای میر به معنای پای میترا ( خدای خورشید ) ، گرفته شده است و در زبان محلی «بامِ دنیا» گفته می شود ( " دایرة المعارف بزرگ شوروی" ، ج 19، ص 194؛ " اتحاد شوروی : بررسی جغرافیایی " ، ص 101 ) .
...
[مشاهده متن کامل]


منطقه و رشته کوههای پامیر از جنوب فرغانه تا تاجیکستان و چین امتداد دارد و از سه قسمتِ چالة پامیر، حصار آلای و پامیر تشکیل می شود. ارتفاع رشته کوهها بین 000 ، 4 تا 500 ، 7 متر است . در پامیر بلندترین قلة آسیای مرکزی ، وسیعترین یخچالها و مرتفعترین زمینهای زراعتی و مراکز جمعیتی جای گرفته است .
جمعیت پامیر بشدت پراکنده است . مردم پامیرغربی ( رجوع کنید به ادامة مقاله ) عمدتاً تاجیک و شیعة اسماعیلیه اند، اما اهالی پامیر شرقی عمدتاً قرقیزهای ترک و مسلمان سنّی اند. عده ای از آنان ، بعد از کودتای کمونیستی 1357 ش / 1978 در افغانستان ، به ترکیه مهاجرت کردند. در منطقة پامیر، به عنوان منطقه ای امن ، عده ای زندگی می کنند که به زبانهای باستانی ایرانی شرقی ، مانند شغنانی / شغْنی ، اشکاشمی ، وَخی / وَخانی ، یَزغُلامی ، سنْگلیچی ، مونْجانی ( د. اسلام ، چاپ دوم ، ذیل مادّه ) ، بَرتَنگی * و بَجوُی ( " دایرة المعارف بزرگ شوروی " ، ج 20، ص 189 ) سخن می گویند.
پامیر منبع قدرتمندترین مرحلة یخچالی شدن جدید است و بیش از هزار یخچال طبیعی ، به مساحت 000 ، 8 کیلومترمربع ، در این منطقه دیده می شود که تعدادی از آنها در واقع رودهای یخ هستند.
ثروتهای زیرزمینی پامیر، مولیبدن ، تَنْگسْتَن ، فلزات کمیاب ، میکا و سنگهای کریستالی است . معروفترین سنگ لاجورد پامیر ــ که زیبایی آن در ترانه های محلی و افسانه ها وصف شده است ــ از همین منطقه به دست می آید. رشته کوههای دَرواز، تقریباً همه از جوش سنگ های روشن تشکیل شده اند و در بعضی مناطق ، ذخایر طلا دارند. در شمال پامیر ناحیة گسترده ای دیده می شود که بتدریج زهابی و با لایه های مزوسنوزوئیک از ماسه سنگهای سرخ انباشته شده است . این لایه ها رانشی و برآمده اند، به طوری که اکنون سنگهای مزوسنوزوئیک تقریباً در همه جا، در کوههای بلند یافت می شود ( " اتحاد شوروی : بررسی جغرافیایی " ، ص 101ـ102 ) .
رشته کوه «آکادمی علوم » ( میانگین ارتفاع : بیش از 000 ، 5متر ) را می توان مرکز کوههای پامیر دانست . بلندترین قلة آن ، کمونیسم ( ارتفاع : 495 ، 7 متر ) ، بلندترین نقطة آسیای مرکزی است . نام قدیمی این قله ، شاه تیرانداز، بنابر افسانه ای برگرفته از داستان آرش کمانگیر، بود. از سمت غرب ، رشته کوههای پطر کبیر ، دَرواز، ونچ و یزگُلام به آن می پیوندند.
پامیر را می توان به دو قسمت تقسیم کرد: پامیر شرقی و پامیرغربی ( جغرافیای تاجیکستان ، ص 9ـ10 ) . پامیرشرقی ، ولایتی صعب العبور است و شباهت بسیاری به سرزمینهای بلند تبت و قَره قوم دارد. کوههای آن با وجود ارتفاعی بین 000 ، 5 تا 000 ، 6 متر، به فلاتهای کم ارتفاع شبیه اند. دشتهای پامیر در ارتفاع 000 ، 4 تا 000 ، 5متری گسترده شده اند. حد برف در ارتفاع 500 ، 4 تا 500 ، 5متری قرار دارد، درجه حرارت ، دارای اختلاف شدید در سایه و آفتاب است و گاهی دما به ْ48 - می رسد. خاک آن شور، بیشتر یخزده و در پاره ای اوقات پوشیده از خاکهای توندرایی است .
بادهایی که در این منطقه می وزند از قله های کوهها می گذرند، ازینرو با بارش اندکی همراه اند ( بین 75 تا 100 میلیمتر در سال ) .
منطقة پامیر در برخی نقاط دریاچه های ژرف دارد، از جمله دریاچة قره گل / قراکول . در این منطقه درختچه ای به نام ترسکین رشد می کند که تنها منبع سوخت محلی است . تنها فعالیت اقتصادی در منطقه ، بنابر وضع طبیعی
آن ، پرورش دام به روش کوچ نشینی است که با استفاده از مراتع طبیعی پراکنده صورت می گیرد. چراگاههای این منطقه برای گاوهای تبتی مناسب است ، زیرا با سرما و فشار کم هوا سازگاری دارند ( " اتحاد شوروی : بررسی جغرافیایی " ، همانجا ) .
پامیر شرقی ، با وجود بیش از 600 ، 3 متر ارتفاع ، نسبتاً هموار به نظر می رسد و دره های هموار، رودهایی با جریان آرام و دریاچه های آب شور دارد. در قسمت شمالی پامیر شرقی ، رشته کوه پس آلای امتداد دارد که ارتفاع آن در پاره ای نقاط به 000 ، 6 متر می رسد. بلندترین قلة آن ، لنین ( ارتفاع : 134 ، 7 متر ) نام دارد. راه کوهستانی و صعب العبور اتومبیل رو پامیر از گردنة قیزیلرت ( ارتفاع : 280 ، 4 متر ) ، در رشته کوه پس آلای ، می گذرد. این گردنه ، شهر اوش را به خاروغ / خُرُگ ( مرکز ولایت خودمختار بدخشان ) ، پیوند می دهد. در جنوب رشته کوه پس آلای ، رشته کوههای موزکول ، علی چور شمالی ، علی چور جنوبی و وخان واقع اند. در کنارة شرقی پامیر، رشته کوه ساری کول / سَرِقول ( ارتفاع بلندترین قله : 909 ، 5 متر ) در سراسر مرز تاجیکستان ـ چین کشیده شده است ( جغرافیای تاجیکستان ، همانجا ) .
مرز قراردادی بین ارتفاعات پامیر شرقی و غربی ، خطی است که از تاج رشته کوه زولومَرت تا رشته کوه قارابولاغ و گردنه های پِشَرْت و از آنجا تا انتهای غربی دریاچه های سریز و یاشیل کُول ، مسیر علیای رود پامیر، کشیده می شود ( " دایرة المعارف بزرگ شوروی " ، ج 19، ص 194 ) .
پامیر غربی برجستگیهای مشخص دارد. از ویژگیهای این قسمت ، قله های پوشیده از برف ، دره های ژرف و رودهای تندآبی است . رشته کوههایی به ارتفاع 800 ، 1 تا 000 ، 2متر از سطح دریا در این قسمت پراکنده شده اند. بلندی قله ها به بیش از 000 ، 6 متر می رسد ( جغرافیای تاجیکستان ، همانجا ) .
پامیر غربی با پامیر شرقی تفاوت فاحشی دارد. این دو قسمت با خطوط شکستة دره ها از هم جدا می شوند و ردیفی از دامنه های تند و آرام بستر رودها را تشکیل می دهند و بر اثر جریان آب بستر عمیق دره ها، که از مشرق به مغرب امتداد دارد، لبة فلاتهای گسترده را قطع می کنند. پامیر شرقی از همین دره ها آغاز می شود. کمی پایینتر، در پامیر غربی ، دره ها بار . . .

بپرس