پاک نفس

لغت نامه دهخدا

پاک نفس. [ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ) راستگوی :
هر که هست از فقیه و پیر و مرید
وز زبان آوران پاک نفس
چون بدنیای دون فرود آید
به عسل دربماند پای مگس.

سعدی.

( نَ فَ ) [ فا - ع . ] (ص مر. ) راستگوی .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید