پای ابله ماندن

سخن پوشیده و کنایه است از عاجز و ناتوان بودن.
کنایه از صفت است و در اینجا باید با هوشیاری از صفتی به صفت دیگر برسیم.

تحمّل رنج بسیار کشیدن، کنایه از خسته و فرسوده و درمانده شدن