تبلیغات سیاسی، [ ۱] جوسازی، پروپاگاند ( به فرانسوی: Propagande ) یا پروپاگاندا ( به انگلیسی: Propaganda ) ارتباطی است که عمدتاً برای تأثیرگذاری یا متقاعد کردن مخاطب برای پیشبرد یک برنامه استفاده می شود، که ممکن است عینی نباشد و به طور انتخابی حقایقی را برای تشویق یک ترکیب یا ادراک خاص ارائه دهد، یا گفتاری باشد تا برای ایجاد یک واکنش احساسی به جای پاسخ منطقی به اطلاعاتی که ارائه می شود استفاده شود. [ ۲]
گونه ای ارتباط است که در آن، اطلاعات هماهنگ و جهت دار برای بسیج افکار عمومی از طریق تبلیغات، پخش و فرستاده می شود. [ ۳] [ ۴] تبلیغات سیاسی یا جوسازی شکلی از ارتباط است که هدف آن تأثیر بر گرایش یک جمع یا جماعت همسو با موضع و دلیل دل خواه تبلیغ گر سیاسی است. جوسازی برخلاف تهیه اطلاعات غیر جانبدارانه، در اصلی ترین معنای خود، دادن اطلاعات با هدف تأثیر جهت دار بر مخاطب است. در این راستا، اغلب اوقات، واقعیت ها به طور گزینشی بیان و بازنمایی می شوند ( حتی اگر نادرستی آن بر گوینده روشن و آشکار باشد ) تا از سوی مخاطب، واکنش و رفتاری احساسی، و نه آگاهانه، سر بزند. نتیجهٔ این امر، تغییر گرایش دل خواه به سوی هدفی است که برای مخاطب هدف گیری شده و به منظور پیشبرد یک برنامهٔ سیاسی، در نظر گرفته شده است. افزون بر این، جوسازی می تواند در شکل یک نبرد و جنگ افروزی سیاسی نیز تلقی شود.
تبلیغات سیاسی یا جوسازی شکلی از ارتباط است که با ترغیب یا اقناع متفاوت است؛ زیرا هدفش این است که به پاسخی دست یابد که قصد تبلیغ گر را تداوم بخشد. اقناع یا ترغیب به مثابه یک فعال کنندهٔ دوسویه عمل می کند و هدفش آن است که به نیازهای ترغیب کننده و ترغیب شونده پاسخ دهد. یک مدل تبلیغ ( جوسازی ) نشان گر آن است که چگونه می توان عناصر اطلاع رسانی و ارتباط اقناعی را در تبلیغات با یکدیگر تلفیق کرد. تبلیغات سیاسی ممکن است افکار عمومی و رفتار افراد را تحت تأثیر قرار دهد و آن ها را دگرگون سازد. [ ۵]
در قرن بیستم، اصطلاح انگلیسی پروپاگاندا ( جوسازی ) اغلب با رویکردی کنترل کننده همراه بود، اما از نظر تاریخی، پروپاگاندا ( جوسازی ) یک اصطلاح توصیفی خنثی از هر مطلبی است که عقاید یا ایدئولوژی های خاصی را ترویج می کند. [ ۲] [ ۶]
جوسازی ریشه در تاریخ کلیسای کاتولیک دارد. در سال ۱۶۲۲، پاپ اوربان هشتم برای ترویج مسیحیت، در مناطق غیرمسیحی جهان گردهمایی تبلیغاتی به راه انداخت. در آن زمان کاتولیک ها این کار را نوعی از آموزش برمی شمردند. در جنگ جهانی اول هم طرف های جنگ از این روش برای تأثیرگذاری مثبت بر روی نیروهای خود استفاده می کردند. جفری کی هدن، جامعه شناس، استدلال کرده است که اعضای جنبش ضد فرقه و جنبش ضد فرقه مسیحی، رهبران را به استفاده گسترده از تبلیغات برای جذب پیروان و نگه داشتن آنها متهم می کنند. هدن استدلال کرد که اعضای سابق فرقه ها و جنبش ضد فرقه متعهد به بد جلوه دادن این جنبش ها هستند. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگونه ای ارتباط است که در آن، اطلاعات هماهنگ و جهت دار برای بسیج افکار عمومی از طریق تبلیغات، پخش و فرستاده می شود. [ ۳] [ ۴] تبلیغات سیاسی یا جوسازی شکلی از ارتباط است که هدف آن تأثیر بر گرایش یک جمع یا جماعت همسو با موضع و دلیل دل خواه تبلیغ گر سیاسی است. جوسازی برخلاف تهیه اطلاعات غیر جانبدارانه، در اصلی ترین معنای خود، دادن اطلاعات با هدف تأثیر جهت دار بر مخاطب است. در این راستا، اغلب اوقات، واقعیت ها به طور گزینشی بیان و بازنمایی می شوند ( حتی اگر نادرستی آن بر گوینده روشن و آشکار باشد ) تا از سوی مخاطب، واکنش و رفتاری احساسی، و نه آگاهانه، سر بزند. نتیجهٔ این امر، تغییر گرایش دل خواه به سوی هدفی است که برای مخاطب هدف گیری شده و به منظور پیشبرد یک برنامهٔ سیاسی، در نظر گرفته شده است. افزون بر این، جوسازی می تواند در شکل یک نبرد و جنگ افروزی سیاسی نیز تلقی شود.
تبلیغات سیاسی یا جوسازی شکلی از ارتباط است که با ترغیب یا اقناع متفاوت است؛ زیرا هدفش این است که به پاسخی دست یابد که قصد تبلیغ گر را تداوم بخشد. اقناع یا ترغیب به مثابه یک فعال کنندهٔ دوسویه عمل می کند و هدفش آن است که به نیازهای ترغیب کننده و ترغیب شونده پاسخ دهد. یک مدل تبلیغ ( جوسازی ) نشان گر آن است که چگونه می توان عناصر اطلاع رسانی و ارتباط اقناعی را در تبلیغات با یکدیگر تلفیق کرد. تبلیغات سیاسی ممکن است افکار عمومی و رفتار افراد را تحت تأثیر قرار دهد و آن ها را دگرگون سازد. [ ۵]
در قرن بیستم، اصطلاح انگلیسی پروپاگاندا ( جوسازی ) اغلب با رویکردی کنترل کننده همراه بود، اما از نظر تاریخی، پروپاگاندا ( جوسازی ) یک اصطلاح توصیفی خنثی از هر مطلبی است که عقاید یا ایدئولوژی های خاصی را ترویج می کند. [ ۲] [ ۶]
جوسازی ریشه در تاریخ کلیسای کاتولیک دارد. در سال ۱۶۲۲، پاپ اوربان هشتم برای ترویج مسیحیت، در مناطق غیرمسیحی جهان گردهمایی تبلیغاتی به راه انداخت. در آن زمان کاتولیک ها این کار را نوعی از آموزش برمی شمردند. در جنگ جهانی اول هم طرف های جنگ از این روش برای تأثیرگذاری مثبت بر روی نیروهای خود استفاده می کردند. جفری کی هدن، جامعه شناس، استدلال کرده است که اعضای جنبش ضد فرقه و جنبش ضد فرقه مسیحی، رهبران را به استفاده گسترده از تبلیغات برای جذب پیروان و نگه داشتن آنها متهم می کنند. هدن استدلال کرد که اعضای سابق فرقه ها و جنبش ضد فرقه متعهد به بد جلوه دادن این جنبش ها هستند. [ ۷]
wiki: پروپاگاندا