پس مانده خور

لغت نامه دهخدا

پس مانده خور. [ پ َ دَ / دِ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) آنکه بر سفره بزرگان نتواند حاضر آمدن و لکن پس از آنکه آنان صرف طعام کنند جزو چاکران و خدمتکاران بقیه طعام تواند خوردن. باقی خوار. سؤرخوار.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه پس مانده خورد .

فرهنگ عمید

آن که پس ماندۀ غذای دیگران را بخورد.

پیشنهاد کاربران

بپرس