پسر حاجی باباجان نام اثری طنز از طنزپرداز معروف ایران، ایرج پزشکزاد است که در تابستان سال ۱۳۸۷ خورشیدی توسط انتشارات پژوهه چاپ شده است. کتاب به صورت نمایش نامه بوده و در سه پرده و دو میان پرده به رشتهٔ تألیف درآمده است.
پسر حاجی باباجان، مانند دیگر کتاب های ایرج پزشکزاد بسیار ساده و روان نوشته شده است. شخصیت پردازی مناسب و بیان کامل واکنش های نسبت به وقایعی که اتفاق می افتد درست و مناسب بیان شده است. گرچه سال ها از نگارش اثر معروف دایی جان ناپلئون ( کتاب ) و سریالی با همین عنوان به نام دایی جان ناپلئون ( مجموعه تلویزیونی ) گذشته است اما در طول متن بارها و بارها می توان رنگ و بوی آن را در این کتاب نیز مشاهده کرد. حتی می توان به نوعی مشابه سازی نیز اشاره نمود.
• جعفر مانند سعید نقطه آغازی و پایانی داستان و عاشق سینه چاک مینو است.
• سیروس مانند اسدالله میرزا مردی اهل معاشرت با زن هاست که طبع شعری دارد و نقش محوری داستان را به دوش می کشد.
• حاج میرزاعلی آقا مانند دایی جان مرد سن و سال داری است که غالب شوخی ها با دست اندازی او و عقایدش به پیش می رود.
• مینو نیز مانند اختر یا زن شیرعلی با دلفریبی داستان را به پیش می برد و چشم نوازی می کند.
• جعفر: معروف به جف - بیست و دوساله با کمی لکنت زبان که بیشتر در بیان "می"های اول کلمه مشکل دارد.
• سیروس: سی و هشت نه ساله - مهندس
• حاجی میرزا علی آقا: پدر جف - پنجاه و هفت هشت ساله
• مینو: دختر جوان - بیست و شش هفت ساله
• میس ناتالی: همان مینو با قیافه مبدل
جعفر عاشق مینو است ولی مینو به او محل نمی گذارد و در نتیجه تصمیم به خودکشی می گیرد و برای نوشتن نامهٔ خداحافظی از دنیا و مینو که خیلی هم پرسوز و گداز باشد شعری هم چاشنی آن می کند. از شاعری به نام الف. میم. پدیده، استفاده کرده و برای رساندن آن به دست مینو از سیروس کمک می گیرد. سیروس برای جلوگیری از خودکشی وی به نزد او می آید و طوری که خود جعفر هم متوجه نمی شود، وی را منصرف می کند و برای این که جعفر پولی بدست آورد و کار و کاسبی راه بیندازد، شاید کسانی چون مینو به او روی خوش نشان بدهند نقشه ای می کشد و حاجی میرزا علی آقا را که از خرید و فروش ملک در ایران به نان و نوایی رسیده را به آمریکا می کشانند و …[ ۱]
زیباترین بخش کتاب به نظر من[ ۱] جایی است که الف. میم. پدیده از پشت تلفن شعری را می خواند و جعفر آن را می نویسد. دو سه خطی از این گفتگو را با هم می خوانیم:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپسر حاجی باباجان، مانند دیگر کتاب های ایرج پزشکزاد بسیار ساده و روان نوشته شده است. شخصیت پردازی مناسب و بیان کامل واکنش های نسبت به وقایعی که اتفاق می افتد درست و مناسب بیان شده است. گرچه سال ها از نگارش اثر معروف دایی جان ناپلئون ( کتاب ) و سریالی با همین عنوان به نام دایی جان ناپلئون ( مجموعه تلویزیونی ) گذشته است اما در طول متن بارها و بارها می توان رنگ و بوی آن را در این کتاب نیز مشاهده کرد. حتی می توان به نوعی مشابه سازی نیز اشاره نمود.
• جعفر مانند سعید نقطه آغازی و پایانی داستان و عاشق سینه چاک مینو است.
• سیروس مانند اسدالله میرزا مردی اهل معاشرت با زن هاست که طبع شعری دارد و نقش محوری داستان را به دوش می کشد.
• حاج میرزاعلی آقا مانند دایی جان مرد سن و سال داری است که غالب شوخی ها با دست اندازی او و عقایدش به پیش می رود.
• مینو نیز مانند اختر یا زن شیرعلی با دلفریبی داستان را به پیش می برد و چشم نوازی می کند.
• جعفر: معروف به جف - بیست و دوساله با کمی لکنت زبان که بیشتر در بیان "می"های اول کلمه مشکل دارد.
• سیروس: سی و هشت نه ساله - مهندس
• حاجی میرزا علی آقا: پدر جف - پنجاه و هفت هشت ساله
• مینو: دختر جوان - بیست و شش هفت ساله
• میس ناتالی: همان مینو با قیافه مبدل
جعفر عاشق مینو است ولی مینو به او محل نمی گذارد و در نتیجه تصمیم به خودکشی می گیرد و برای نوشتن نامهٔ خداحافظی از دنیا و مینو که خیلی هم پرسوز و گداز باشد شعری هم چاشنی آن می کند. از شاعری به نام الف. میم. پدیده، استفاده کرده و برای رساندن آن به دست مینو از سیروس کمک می گیرد. سیروس برای جلوگیری از خودکشی وی به نزد او می آید و طوری که خود جعفر هم متوجه نمی شود، وی را منصرف می کند و برای این که جعفر پولی بدست آورد و کار و کاسبی راه بیندازد، شاید کسانی چون مینو به او روی خوش نشان بدهند نقشه ای می کشد و حاجی میرزا علی آقا را که از خرید و فروش ملک در ایران به نان و نوایی رسیده را به آمریکا می کشانند و …[ ۱]
زیباترین بخش کتاب به نظر من[ ۱] جایی است که الف. میم. پدیده از پشت تلفن شعری را می خواند و جعفر آن را می نویسد. دو سه خطی از این گفتگو را با هم می خوانیم:
wiki: پسر حاجی باباجان