پل چینود یا چینوت ( زبان اوستایی: Činvat Peretum ) پل داوری درگذشتگان در عقاید زرتشتی است که آن را برابر با پل صراط در دین اسلام دانسته اند.
پل چینوَت که در اشتودگاه اوستا[ ۱] به آن اشاره شده است، از دو بخش چینوت که در اوستایی به معنی «جدا کننده» ( چینش دهنده ) است و پِرِتو بمعنی «پل» تشکیل شده است و این پل جدا کنندهٔ «پرهیزکاران» از «بدکرداران» است. همچنین هم اکنون برزنی به نام «شناط» که عربی شدهٔ همین واژهٔ «چینوَت» است، در فراز شهر ابهر در استان زنگان ( زنجان ) وجود دارد. در گات ها این واژه از دو بخش «چین» به معنای چگونه و «پِرِتو» به معنی گذرگاه تشکیل شده است که روی هم، «گذرگاه چگونه زیستن» خواهد بود. در این بینش به مادی بودن چنین گذرگاهی برای روان درگذشتگان اشاره ای نشده است و شاید مرحله ای خواهد بود برای مشورت و پرسش هر انسان از وجدان خویش، پس از هر رفتار و کرداری که انجام داده است.
آنچه در مورد پل چینوت تصور می شود تیغی تیز و شمشیر گونه است که ابعاد آن هر یک ۹ نیزه است و بر قله کوهی اساطیری به بلندی یکصد مرد به نام «تیره» قرار دارد. این پل از تیره که بلندترین قلۀ البرز است تا عرش کشیده می شود به عنوان شاهینِ ترازوی ایزد رشن است، سگی مینوی بر سر پل حاضر بوده و دوزخ نیز در زیر آن قرار دارد. [ ۲] بنا به عقاید زرتشتی، روان درگذشته تا سه روز بر بالین تن حاضر و به آن متصل است و پس از آن در سپیده دم روز چهارم روان برای داوری به سر پل چینوت می رسد و در آن جا در دادگاهی که به داوری ایزد مهر و با حضور ایزدانی چون سروش، رشن و اشتاد برگزار می شود، به حساب کارهای نیک و بد وی رسیدگی می شود. [ ۳] اگر پرهیزکار بوده، کفهٔ ترازوی نیکی وی بر بدی سنگینی می کند، تیغه به پهنا می ایستد و گزندی به او نمی رساند، سپس بادی خوش وزیده و در آن باد دختری زیبا که تجسم اعمال او است بر او ظاهر شده و به راهنمایی او از نردبان سه پله ای که نماد اندیشه، گفتار و کردار نیک است به گروتمان ( بهشت برین ) وارد می شود. اگر بدکار باشد عجوزه ای بر وی ظاهر شده و به گفتهٔ عجوزه و از ترس آن، علی رغم میل باطنی، روان بر تیغ می رود و در سه گام که نماد اندیشه، گفتار و کردار بد است، بریده شده و به دوزخ می افتد. [ ۴] در هنگام عبور از پل مانعی وجود دارد که هم روان نیکوکاران و هم روان بدکاران با آن مواجهند و آن رودخانه ایست که از اشک سوگواران پدید آمده و بیانگر این است که در تعلیمات دینی زردشتی مؤمنان را از سوگواری بیش از حد بر متوفی منع می کردند. [ ۵] نیز در باورهای اسطوره ای آمده که پل چینوت دو رو دارد و برای نیکوکاران، عریض و گشاده است و برای بدکاران مانند لبهٔ تیغ باریک و تیز است. [ ۶] دینکرد[ ۷] یک سر این پل را بر فراز دایتی در ایران ویج و سر دیگرش را بر فراز البرز می داند. در بندهش آمده است: که چکاد دایتی آن است که در میان جهان به بالای یکصد مرد است، که چینود پل بر او ایستد. روان را بدان جای آمار کنند. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپل چینوَت که در اشتودگاه اوستا[ ۱] به آن اشاره شده است، از دو بخش چینوت که در اوستایی به معنی «جدا کننده» ( چینش دهنده ) است و پِرِتو بمعنی «پل» تشکیل شده است و این پل جدا کنندهٔ «پرهیزکاران» از «بدکرداران» است. همچنین هم اکنون برزنی به نام «شناط» که عربی شدهٔ همین واژهٔ «چینوَت» است، در فراز شهر ابهر در استان زنگان ( زنجان ) وجود دارد. در گات ها این واژه از دو بخش «چین» به معنای چگونه و «پِرِتو» به معنی گذرگاه تشکیل شده است که روی هم، «گذرگاه چگونه زیستن» خواهد بود. در این بینش به مادی بودن چنین گذرگاهی برای روان درگذشتگان اشاره ای نشده است و شاید مرحله ای خواهد بود برای مشورت و پرسش هر انسان از وجدان خویش، پس از هر رفتار و کرداری که انجام داده است.
آنچه در مورد پل چینوت تصور می شود تیغی تیز و شمشیر گونه است که ابعاد آن هر یک ۹ نیزه است و بر قله کوهی اساطیری به بلندی یکصد مرد به نام «تیره» قرار دارد. این پل از تیره که بلندترین قلۀ البرز است تا عرش کشیده می شود به عنوان شاهینِ ترازوی ایزد رشن است، سگی مینوی بر سر پل حاضر بوده و دوزخ نیز در زیر آن قرار دارد. [ ۲] بنا به عقاید زرتشتی، روان درگذشته تا سه روز بر بالین تن حاضر و به آن متصل است و پس از آن در سپیده دم روز چهارم روان برای داوری به سر پل چینوت می رسد و در آن جا در دادگاهی که به داوری ایزد مهر و با حضور ایزدانی چون سروش، رشن و اشتاد برگزار می شود، به حساب کارهای نیک و بد وی رسیدگی می شود. [ ۳] اگر پرهیزکار بوده، کفهٔ ترازوی نیکی وی بر بدی سنگینی می کند، تیغه به پهنا می ایستد و گزندی به او نمی رساند، سپس بادی خوش وزیده و در آن باد دختری زیبا که تجسم اعمال او است بر او ظاهر شده و به راهنمایی او از نردبان سه پله ای که نماد اندیشه، گفتار و کردار نیک است به گروتمان ( بهشت برین ) وارد می شود. اگر بدکار باشد عجوزه ای بر وی ظاهر شده و به گفتهٔ عجوزه و از ترس آن، علی رغم میل باطنی، روان بر تیغ می رود و در سه گام که نماد اندیشه، گفتار و کردار بد است، بریده شده و به دوزخ می افتد. [ ۴] در هنگام عبور از پل مانعی وجود دارد که هم روان نیکوکاران و هم روان بدکاران با آن مواجهند و آن رودخانه ایست که از اشک سوگواران پدید آمده و بیانگر این است که در تعلیمات دینی زردشتی مؤمنان را از سوگواری بیش از حد بر متوفی منع می کردند. [ ۵] نیز در باورهای اسطوره ای آمده که پل چینوت دو رو دارد و برای نیکوکاران، عریض و گشاده است و برای بدکاران مانند لبهٔ تیغ باریک و تیز است. [ ۶] دینکرد[ ۷] یک سر این پل را بر فراز دایتی در ایران ویج و سر دیگرش را بر فراز البرز می داند. در بندهش آمده است: که چکاد دایتی آن است که در میان جهان به بالای یکصد مرد است، که چینود پل بر او ایستد. روان را بدان جای آمار کنند. [ ۸]
wiki: پل چینود