پوزیتیویسم منطقی (logical positivism)
(یا: اثبات گرایی منطقی) آموزه ای مبتنی بر این عقیده که یگانه گزاره های معنی دار، گزاره هایی است که بتوان صحّتشان را به نحوی تجربی به اثبات رساند. بنابراین، مابعدالطبیعه (متافیزیک) و دین و زیبا شناسی بی معنی است. اما صّحت خود این آموزه را نیز نمی توان به نحوی تجربی اثبات کرد و، درنتیجه، این آموزه ابطال کنندۀ خود است. اثبات گرایی منطقی مشخصّۀ «حلقۀ وین» در دو دهۀ ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ بود و از گوتلوپ فرگه، برتراند راسل، و لودویگ ویتگنشتاین تأثیر پذیرفت. اثبات گرایان منطقی در تلاش برای حل تناقض درونی این نظریه همت گماشته اند. نیز ← پوزیتیویسم
(یا: اثبات گرایی منطقی) آموزه ای مبتنی بر این عقیده که یگانه گزاره های معنی دار، گزاره هایی است که بتوان صحّتشان را به نحوی تجربی به اثبات رساند. بنابراین، مابعدالطبیعه (متافیزیک) و دین و زیبا شناسی بی معنی است. اما صّحت خود این آموزه را نیز نمی توان به نحوی تجربی اثبات کرد و، درنتیجه، این آموزه ابطال کنندۀ خود است. اثبات گرایی منطقی مشخصّۀ «حلقۀ وین» در دو دهۀ ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ بود و از گوتلوپ فرگه، برتراند راسل، و لودویگ ویتگنشتاین تأثیر پذیرفت. اثبات گرایان منطقی در تلاش برای حل تناقض درونی این نظریه همت گماشته اند. نیز ← پوزیتیویسم
wikijoo: پوزیتیویسم_منطقی