پوشش در جهان باستان برای دوره هایِ مختلف در ادامه آورده شده است.
پوشش در مصر باستان ( انگلیسی: Clothing in ancient Egypt ) بیش از هزار سال است که پوشاک در مصر تغییر بسیاری کرده است. . مصریان باستان پوشش کمی داشتند، البته این موضوع برای اشراف زادگان و پادشاهان شامل نمی شود و آن ها معمولا با لباس هایی بلند با نخ طلایی دوخته شده و از پارچه ابریشم چین دیده می شدند که از زیور الات هم استفاده می بردند و البته لازم به ذکر است که کلاه هایی از جنس طلای خالص و مخصوص پادشاهان و فرعون ها که معمولا نماد خدایان آن دوره بود نیز داشتند . مردان از طبقات پایین تر جامعه، معمولاً با سینه و پای های تا زانو برهنه تردد می کردند و تنها کمربندی ساده دور کمر خود می بستند و زنان و دختران نیز با لباس هایی از جنس نخ و با طراحی ساده که از گردن شروع و تا زیر زانو امتداد داشت دیده می شدند و همچنین بر خلاف مردان که دارای کمربند بودند زنان در قسمت کمر لباس هایشان دارای چین خوردگی بودند که این ویژگی به جای کمربند استفاده می شد ، همچنین شایان به ذکر است که اقشار متوسط جامعه که گفته شد از زیور الات نیز استفاده می کردند اما به مقدار کم . این در صورتی است که بردگان معمولاً با لباس های بسیار کمی تردد می کردند به طوری که تنها یک پوشش که از کمر شروع و تا نیمه ران ها امتداد داشت، و یک کلاه که نشانه بردگی بود استفاده می کردند و البته بدون هیچ زیورآلات خاصی. کودکان نیز بسته به نوع کار پدر و مادرشان لباس هایی با سایز خود و از نوع لباس پدر و مادرشان می پوشیدند.
دانسته ها دربارهٔ پوشاک مردم ایران در ابتدای اسلام آن چنان روشن نیست، که به خاطره ای فراموش شده می ماند. هرچند که برخی جهانگردان و مورخان، در برخی از نوشته هایشان از انواع پارچه های عالی آن دوره یاد کرده اند و دربارهٔ پوشاک ایرانیان شرح مختصری داده اند. نقوش باقی مانده از دوره ساسانیان ( که بر روی ظروف نقره و دیگر فلزات حک شده اند ) آنقدر سندیت دارند که بتوان نوع پوشاک را از روی آنها دریافت، ولی نزدیکترین نقوش دوره اسلامی به ساسانی که در شأن پوشش مردم ایران دیده می شود در مجموع فاقد خصوصیات کمک کننده اند؛ به اینصورت که پیوسته به سده های اولیه اسلامی و مربوط شدن به دوره ساسانی ( بی آنکه به پیرامون دقیقاً توجه شود ) مقدور نیست و برای رسیدن به هدف باید باریک بینی و دور اندیشی هایی بکار بست و وسایل چند جانبه ای را در نظر گرفت. پارسیان در پارس از پوشاک فراخ و چین دار استفاده می کرده اند. در گزارشهای ابن حوقل و اسطخری در کتاب ( حجه الحق ابوعلی سینا ) نیز آورده شده است که مردم بخارا و خوارزم غالباً قبائی راسته و نیم تنه می پوشیدند و کلاهی نوکدار بر سر می گذاشتند و آنرا به آیین خود کج می کردند یا می شکستند. چنانچه از نقوش تخت جمشید برمی آید ایرانیان در زیر بالاپوش چیزی چون پیراهن نمی پوشیدند و برخی نقوش این نظر را تأیید می کنند. در واقع این پوشاک چنان است که در مناطق گرمسیر مناسب به نظر می آیند و به پوشاک مناطق سردسیر که باید چسبنده و پوشاننده کل بدن باشد شباهت ندارد. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپوشش در مصر باستان ( انگلیسی: Clothing in ancient Egypt ) بیش از هزار سال است که پوشاک در مصر تغییر بسیاری کرده است. . مصریان باستان پوشش کمی داشتند، البته این موضوع برای اشراف زادگان و پادشاهان شامل نمی شود و آن ها معمولا با لباس هایی بلند با نخ طلایی دوخته شده و از پارچه ابریشم چین دیده می شدند که از زیور الات هم استفاده می بردند و البته لازم به ذکر است که کلاه هایی از جنس طلای خالص و مخصوص پادشاهان و فرعون ها که معمولا نماد خدایان آن دوره بود نیز داشتند . مردان از طبقات پایین تر جامعه، معمولاً با سینه و پای های تا زانو برهنه تردد می کردند و تنها کمربندی ساده دور کمر خود می بستند و زنان و دختران نیز با لباس هایی از جنس نخ و با طراحی ساده که از گردن شروع و تا زیر زانو امتداد داشت دیده می شدند و همچنین بر خلاف مردان که دارای کمربند بودند زنان در قسمت کمر لباس هایشان دارای چین خوردگی بودند که این ویژگی به جای کمربند استفاده می شد ، همچنین شایان به ذکر است که اقشار متوسط جامعه که گفته شد از زیور الات نیز استفاده می کردند اما به مقدار کم . این در صورتی است که بردگان معمولاً با لباس های بسیار کمی تردد می کردند به طوری که تنها یک پوشش که از کمر شروع و تا نیمه ران ها امتداد داشت، و یک کلاه که نشانه بردگی بود استفاده می کردند و البته بدون هیچ زیورآلات خاصی. کودکان نیز بسته به نوع کار پدر و مادرشان لباس هایی با سایز خود و از نوع لباس پدر و مادرشان می پوشیدند.
دانسته ها دربارهٔ پوشاک مردم ایران در ابتدای اسلام آن چنان روشن نیست، که به خاطره ای فراموش شده می ماند. هرچند که برخی جهانگردان و مورخان، در برخی از نوشته هایشان از انواع پارچه های عالی آن دوره یاد کرده اند و دربارهٔ پوشاک ایرانیان شرح مختصری داده اند. نقوش باقی مانده از دوره ساسانیان ( که بر روی ظروف نقره و دیگر فلزات حک شده اند ) آنقدر سندیت دارند که بتوان نوع پوشاک را از روی آنها دریافت، ولی نزدیکترین نقوش دوره اسلامی به ساسانی که در شأن پوشش مردم ایران دیده می شود در مجموع فاقد خصوصیات کمک کننده اند؛ به اینصورت که پیوسته به سده های اولیه اسلامی و مربوط شدن به دوره ساسانی ( بی آنکه به پیرامون دقیقاً توجه شود ) مقدور نیست و برای رسیدن به هدف باید باریک بینی و دور اندیشی هایی بکار بست و وسایل چند جانبه ای را در نظر گرفت. پارسیان در پارس از پوشاک فراخ و چین دار استفاده می کرده اند. در گزارشهای ابن حوقل و اسطخری در کتاب ( حجه الحق ابوعلی سینا ) نیز آورده شده است که مردم بخارا و خوارزم غالباً قبائی راسته و نیم تنه می پوشیدند و کلاهی نوکدار بر سر می گذاشتند و آنرا به آیین خود کج می کردند یا می شکستند. چنانچه از نقوش تخت جمشید برمی آید ایرانیان در زیر بالاپوش چیزی چون پیراهن نمی پوشیدند و برخی نقوش این نظر را تأیید می کنند. در واقع این پوشاک چنان است که در مناطق گرمسیر مناسب به نظر می آیند و به پوشاک مناطق سردسیر که باید چسبنده و پوشاننده کل بدن باشد شباهت ندارد. [ ۱]
wiki: پوشاک در جهان باستان