پوشش دهی
معنی انگلیسی:
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
پوشش دهی، به فرایند پوشش دادن بر روی سطح اشیا گفته می شود. در بسیاری از موارد کاربرد آلیاژهای گران قیمت مقاوم در مقابل خوردگی عمل چندان صحیحی نیست، بلکه از لحاظ اقتصادی استفاده از فولادهای کم کربن ساده به دلیل قیمت پایین و قابلیت تغییر شکل آسان ارجحیت دارد. در این گونه موارد توصیه می شود که سطح قطعات فولادی را با استفاده از پوششهای سطحی در مقابل خوردگی محافظت شود. [ ۱]
کاربرد پوششها معمولاً به منظور اهداف متفاوتی از قبیل افزایش سختی، مقاومت سایشی، مقاومت خوردگی، هدایت حرارتی و الکتریکی، قابلیت انعکاس نور و رنگ است. در انتخاب ماده پوشش علاوه بر توجه به خواص مورد نظر در ارتباط با کاربرد ان باید عوامل اقتصادی هم مورد توجه قرار بگیرد. برای مثال برای بسیاری از مواد فولادی می توان از آلومینیوم استفاده کرد زیرا وزن کم و مقاومت به خوردگی خوبی با تشکیل یک لایه اکسیدی برای محافظت از قسمت های زیرین دارد ولی یک عیب دارد و ان هم استحکام پایین آلومینیوم خالص است بنابراین از آلیاژهای مختلف آلومینیوم که استحکام بالایی دارد استفاده می شود اما این عناصر آلیاژ هم عیوبی اضافه می کنند که ان هم مقاومت در برابر خوردگی را کاهش می دهد. برای افزایش سختی سطح و مقاومت به خوردگی می توانیم از ترکیب از دو روش بالا استفاده کرد به این صورت که ابتدا با عناصر آلیاژی سختی فولاد مورد نظر را بالا می بریم و بعد با یک پوشش نازک آلومینیوم در برابر خوردگی تنشی و تورقی مقاوم می کنیم. این لایه نازک اکسید آلومینیوم را می توان از روش آندکاری یا آندایزینگ استفاده کرد.
همچنین می توان از مس و آلیاژهایی نام برد که به دلیل قابلیت هدایت الکتریکی بالا در سوئیچ های الکتریکی یا دستگاه های تقویت کننده به کار می رود، ولی به مرور زمان در اثر واکنش با محیط اطراف سطح ان تیره می شود و موجب ایجاد اختلاف در اتصال می شود. بدین جهت در مواردی برای جلوگیری از این پدیده پوشش بسیار نازکی از طلا بر روی اتصالات داده می شود.
موادی که در لایه های پوششی استفاده می شود، می تواند از مواد فلزی، سرامیکی و پلیمری باشد. معمولاً چسبندگی بین لایه پوشش و ماده اصلی باید به اندازه ای باشد که لایهٔ پوشش بتواند کاملاً محکم بر روی ماده اصلی بچسبد و خواص مطلوبی را در سطح خارجی آن به وجود آورد.
پوشش دهی با استفاده از روش های متعددی از قبیل:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکاربرد پوششها معمولاً به منظور اهداف متفاوتی از قبیل افزایش سختی، مقاومت سایشی، مقاومت خوردگی، هدایت حرارتی و الکتریکی، قابلیت انعکاس نور و رنگ است. در انتخاب ماده پوشش علاوه بر توجه به خواص مورد نظر در ارتباط با کاربرد ان باید عوامل اقتصادی هم مورد توجه قرار بگیرد. برای مثال برای بسیاری از مواد فولادی می توان از آلومینیوم استفاده کرد زیرا وزن کم و مقاومت به خوردگی خوبی با تشکیل یک لایه اکسیدی برای محافظت از قسمت های زیرین دارد ولی یک عیب دارد و ان هم استحکام پایین آلومینیوم خالص است بنابراین از آلیاژهای مختلف آلومینیوم که استحکام بالایی دارد استفاده می شود اما این عناصر آلیاژ هم عیوبی اضافه می کنند که ان هم مقاومت در برابر خوردگی را کاهش می دهد. برای افزایش سختی سطح و مقاومت به خوردگی می توانیم از ترکیب از دو روش بالا استفاده کرد به این صورت که ابتدا با عناصر آلیاژی سختی فولاد مورد نظر را بالا می بریم و بعد با یک پوشش نازک آلومینیوم در برابر خوردگی تنشی و تورقی مقاوم می کنیم. این لایه نازک اکسید آلومینیوم را می توان از روش آندکاری یا آندایزینگ استفاده کرد.
همچنین می توان از مس و آلیاژهایی نام برد که به دلیل قابلیت هدایت الکتریکی بالا در سوئیچ های الکتریکی یا دستگاه های تقویت کننده به کار می رود، ولی به مرور زمان در اثر واکنش با محیط اطراف سطح ان تیره می شود و موجب ایجاد اختلاف در اتصال می شود. بدین جهت در مواردی برای جلوگیری از این پدیده پوشش بسیار نازکی از طلا بر روی اتصالات داده می شود.
موادی که در لایه های پوششی استفاده می شود، می تواند از مواد فلزی، سرامیکی و پلیمری باشد. معمولاً چسبندگی بین لایه پوشش و ماده اصلی باید به اندازه ای باشد که لایهٔ پوشش بتواند کاملاً محکم بر روی ماده اصلی بچسبد و خواص مطلوبی را در سطح خارجی آن به وجود آورد.
پوشش دهی با استفاده از روش های متعددی از قبیل:
wiki: پوشش دهی