پیامبران دوران فترت

[ویکی فقه] «فترت» در اصل، به معنى سکون و آرامش است و به فاصله میان دو جنبش و حرکت یا دو کوشش و نهضت و انقلاب، نیز گفته مى شود.و از آنجا که در فاصله میان موسی(علیه السلام) و مسیح(علیه السلام) پیامبران و رسولانى وجود داشتند، اما در میان حضرت مسیح و پیغمبر اسلام(صلی الله علیه وآله) به این شکل نبود، قرآن این دوران را دوران «فترت رسل» نامیده است، و مى دانیم که میان دوران مسیح و بعثت پیامبر(صلی الله علیه وآله) حدود ششصد سال فاصله بود. به همین دلیل در قرآن از آن به عنوان دوران «فترت» یاد شده است.در اینجا ممکن است گفته شود: طبق عقیده ما، جامعه انسانیت لحظه اى از نماینده خداو فرستادگان او خالى نخواهد شد، چگونه ممکن است چنین فترتى وجود داشته باشد؟
فاصله بعد از حضرت عیسی (علیه السلام) تا ظهور حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) حدود ششصد سال بوده است.
مقدسی، البدء والتاریخ، ترجمه، شفیعی کدکنی، نشر آگه، ۱۳۷۴ش، تهران، ج ۱ ص ۲۳۸
از روایات متعدد هم این حقیقت به دست می آید که انبیا دارای اوصیا و جانشینانی پس از خود بوده اند، مثلا رسول خدا(صلی الله علیه وآله) فرمود: آقا و سید پیامبران هستم. اوصیای من سید و آقای اوصیای پیامبران هستند.
مجلسی، بحارالأنوار، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، بیروت، ج ۸، ص ۲۲.
بنابراین وصایت و خلافت، در همه پیامبران الهی بوده، یعنی هر پیامبری برای بعد از خود وصی تعیین کرده است، البته احتمال دارد تعداد اوصیای پیامبری با اوصیای پیامبر دیگر فرق داشته باشد. اما در مقطع زمانی بین حضرت عیسی (علیه السلام) و پیامبر (صلی الله علیه و آله) لااقل اوصیای حضرت مسیح در بین مردم حضور داشته اند که یکی پس از دیگری در بین مردم به امامت رسیده، به انجام وظایف وصایت خویش مشغول بوده اند.در متون اسلامی و کتاب مقدس مسیحیان آمده است که رهبری مسیحیان پس از حضرت عیسی (علیه السلام) بر عهده وصی حضرت، "شمعون بن حمون" (معروف به پطرس) بود. او که در رأس "حواریون" قرار داشت، مسئولیت های حضرت عیسی (علیه السلام) را بعد از او بر عهده گرفت. به نوشته انجیل "متی" حضرت عیسی (علی السلام) به او گفت: کلیدهای ملکوت آسمان را به تو می سپارم.
انجیل متی فصل ۱۶.
...