پیر کورنی

دانشنامه عمومی

پیر کورنِی ( به فرانسوی: Pierre Corneille ) ( ۶ ژوئن ۱۶۰۶ در روآن - ۱ اکتبر ۱۶۸۴ در پاریس ) تراژدی نویس مشهور فرانسوی است که همراه با ژان راسین و مولیر از درام نویسان بزرگ قرن هفدهمِ فرانسه به شمار می آید. از او به عنوان بنیان گذار تراژدی فرانسوی یاد شده است.
پیر کورنی بزرگ ترین فرزند یک خانوادهٔ متمول از فرمانداران روآن بود و از کودکی با اعتقادات فرقه مذهبی انجمن عیسی ( فرانسوی: ژزوییت ) تربیت شد. او در سال ۱۶۲۸ به تحصیل حقوق پرداخت ولی چندی بعد در وکالت با ناموفقی مواجه شد. یک سال بعد، طی یک شکست عشقی، به نوشتن اولین کمدی خود، مِلیت[ ۱] رو آورد که با موفقیت در پاریس مواجه شد. او در همین سال در پاریس ساکن شد و به نوشتن نمایش نامه پرداخت و در مدت کوتاهی به یکی از برترین درام نویسان فرانسه تبدیل شد. کمدی های او از شیوهٔ قدیمی یعنی فارس ( ادبیات ) فاصله گرفتند و با مد جدید زندگی در جامعهٔ پاریس آغشته شدند. کرنِی کمدی های خود را «نگاره ای از محاوره های اشراف زادگان» می دانست.
اولین تراژدی حقیقی کرنِی، مِده، [ ۲] در سال ۱۶۳۵ نوشته شد و او در همین سال توسط ریشلیو انتخاب گشت تا دیدگاه جدیدی از نمایش نامه را به وجود آورد که بر فضیلت ها تأکید می کند و درباریان و اشراف زادگان را به نمایش می گذارد. او پس از مدتی، طی درگیری با ریشلیو در مورد نوشته هایش که از حدود تعیین شده توسط کاردینال خارج شده بودند، با او قطع رابطه کرده و به روآن بازمی گردد. او در سال ۱۶۳۶ مشهورترین تراژدی خود، سید[ ۳] را می نویسد که با استقبال بسیار مواجه شد ولی به علت عدم رعایت برخی از قوانین تراژدی کلاسیک مورد انتقاد شدید برخی همچون ریشلیو قرار گرفت.
نمایش نامه های کرنِی از سال ۱۶۵۰ به بعد با موفقیت کمتری روبه رو شدند زیرا نمایش نامه نویسان جدیدی از جمله ژان راسین و مولیر به سرعت دارای محبوبیت می شدند. پس از مدت کوتاهی ژان راسین برترین نمایش نامه نویس تئاتر فرانسوی شد و آثار او که برخلاف آثار کورنِی به موضوعاتی انسانی تر و کمتر قهرمانانه می پرداختند، با استقبال بیشتری روبه رو شدند. او سرانجام در سال ۱۶۷۴ با آخرین تراژدی اش، سورنا[ ۴] نوشتن را رها کرد و سرانجام در سال ۱۶۸۴ در منزلش در پاریس زندگی را ترک گفت.
آثار کورنِی از نظر نوشتار غنی و از نظر موضوع متنوع هستند و ارزش ها و سؤال های اساسی دوره او را به نقش می کشند. قهرمانی، شرافت نفس، درستکاری و ارادهٔ شخصیت های اصلی، وضعیت دشوار آن ها برای انتخابی سرنوشت ساز میان دو عامل متفاوت و حیاتی ( مثل مقابلهٔ عشق و شرافت یا عشق و آزادی ) و وسعت و عمق ادبی نمایش نامه های او از خصوصیات آثار او هستند که صفت کورنِلی را به نوشته های کورنِی و مقلدین سبک او داده است.
عکس پیر کورنی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس