یکی پیره سر بود هیشوی نام
جوان مرد و بیدار و با فرّ و کام.
فردوسی.
پدر پیره سر شد تو برنادلی ز دیدار پیران چرا بگسلی.
فردوسی.
پدر پیره سر بود و برنا دلیرببسته میان را بکردار شیر.
فردوسی.
چو کاوس شد بی دل و پیره سربیفتاد ازو نام و فر و هنر.
فردوسی.
چرا بایدم زنده با پیره سربخاک اندرافکنده چندین پسر.
فردوسی.
|| سالخوردگی. پیری : جهاندیده گودرز با پیره سر
نه پور و نبیره نه بوم و نه بر.
فردوسی.
همان شاه لهراسپ با پیره سرهمه بلخ ازو گشت زیر و زبر.
فردوسی.
چنین گفت گودرز با پیره سرکه تا من بمردی ببستم کمر.
فردوسی.
ابا پیره سر تن برین رزمگاه بکشتن دهم پیش ایران سپاه.
فردوسی.