پیمودنی

لغت نامه دهخدا

پیمودنی. [ پ َ / پ ِ دَ ] ( ص لیاقت ) درخور پیمودن. مکیل ؛ آنچه بکیل درآید، چون گندم و جو در قدیم و شراب و امثال آن دراین زمان.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۲- در خور پیمودن . ۲- آنچه بکیل در آید مانند گندم و جو. ۲- آنچه قابل نوشیدن باشد مانند شراب عرق و جز آن .

فرهنگ معین

( ~. ) (ص . ) ۱ - وزن کردنی . ۲ - نوشیدنی ، قابل نوشیدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس