پیکر

پیکر (فیلم). پکر ( به انگلیسی: Pecker ) فیلمی محصول سال ۱۹۹۸ و به کارگردانی جان واترز است. در این فیلم بازیگرانی همچون ادوارد فرلانگ، کریستینا ریچی، بس آرمسترانگ، مری کی پلیس، مارتا پلیمپتن، برندان سکستون سوم، مینک استل، لیلی تیلور، پتی هرست، جان واترز و استیسی کیبلر ایفای نقش کرده اند.
در محله ای بالتیمور که به داشتن غلیظ ترین لهجه محلی شهرت دارد، پکر ۱۸ ساله بی ادعا در یک مغازه ساندویچی کار می کند و از خانواده و دوستان دوست داشتنی اما عجیب خود عکس می گیرد. پکر که به خاطر عادت دوران کودکی اش در «نوک زدن» به غذای خود نامگذاری شده است، زمانی که دلال هنر نیویورکی، روری ویلر، کار او را «کشف» می کند، به طور غیرمنتظره ای محبوب می شود. عکس های پکر، که با Canon Canonet 28 ارزان قیمت گرفته شده اند، مطالعاتی دانه دار و خارج از فوکوس در مورد موضوعات غیر جذاب هستند، اما با کلکسیونرهای هنری نیویورک برخورد می کنند.
متأسفانه، پکر متوجه می شود که نوردهی بیش از حد آنی جنبه های منفی خود را دارد. تلاش های روری برای تبدیل پکر به یک حس هنری، تهدیدی برای از بین بردن سبک زندگی ساده ای است که الهام بخش او بود. او دوربین مسافت یاب قدیمی و قابل اعتماد خود را برای یک Nikon N50 جدید و با امکانات کامل رها می کند. پکر متوجه می شود که بهترین دوستش، مت، دیگر نمی تواند دزدی کند زیرا عکس های پکر دید او را افزایش داده است. شلی، دوست دختر وسواسی پکر که یک رختشویخانه را اداره می کند، زمانی که مطبوعات او را «الهه لکه ها» می خوانند، به ویژه مضطرب می شود و ژست های «پین آپ» خوش خطر او را با فیلم های مستهجن اشتباه می گیرند.
هنگامی که یک منتقد بیش از حد غیور خانواده پکر را «از نظر فرهنگی به چالش کشیده» می نامد، آنها شروع به احساس تابش خیره کننده ناراحت کننده ستاره شدن می کنند. مادرش جویس دیگر نمی تواند آزادانه راهنمایی های مد را به مشتریان بی خانمان در مغازهٔ دستفروشی اش بدهد. مادربزرگش، مماما، زمانی که تجربه او با مجسمه سخنگو از مریم مقدس بر روی جلد یک مجله هنری ملی فاش می شود، تمسخر عمومی را تحمل می کند، و خواهر بزرگترش تینا از شغلش اخراج می شود و در یک بار همجنس گرا می رقصد. عکس های هیجان انگیز پکر، شیوه های جنسی حامیان باشگاه را شرح می دهند. حتی کریسی کوچولو، خواهر شش ساله اش، زمانی که اختلال خوردن او آشکار می شود، فشار سلبریتی ها را احساس می کند و توجه ناخواسته ای را از سوی آژانس های فضول حمایت از کودکان جلب می کند و به اشتباه به او اختلال بیش فعالی - کمبود توجه تشخیص داده می شود و ریتالین تجویز می شود.