چارْتیسم (Chartism)
جنبش دموکراتیک تندرو در انگلستان (۱۸۳۸ـ۱۸۴۸). بیشتر اعضا و هواداران آن از طبقۀ کارگر بودند. نام این جنبش از منشور خلق۱ گرفته شده بود؛ برنامه ای شش ماده ای که در آن حق رأی عمومی مردان، حوزه های انتخابیه ای با حقوق یکسان، اخذ رأی مخفی، پارلمان همه ساله، لغو شرط داشتن اموال و دارایی برای راهیابی به پارلمان، و لغو پرداخت حقوق به اعضای پارلمان گنجانده شده بود. جنبش چارتیسم از درون اتحادیۀ مردان کارگر لندن۲ رشد کرد، که در ۱۸۳۶ ویلیام لاوِت۳ آن را تأسیس کرده بود. این جنبش در ۱۸۳۹ و ۱۸۴۲ دو عریضه به پارلمان تسلیم کرد، که هر دو عریضه رد شد. جنبش چارتیسم به رهبری فرگِس اوکانر۴ به ابزاری قدرتمند برای ابراز نارضایتی و سرخوردگی طبقۀ کارگر تبدیل شد. پارلمان شکواییۀ سوم این جنبش را نیز در ۱۸۴۸ رد کرد. احتمالاً رفاه عمومی مردم، فقدان سازمان دهی، و رقابت بین رهبران این جنبش از علل اصلی شکست جنبش چارتیسم در درازمدت بود.
People’s CharterLondon Working Men’s AssociationWilliam LovettFergus O’Connor
جنبش دموکراتیک تندرو در انگلستان (۱۸۳۸ـ۱۸۴۸). بیشتر اعضا و هواداران آن از طبقۀ کارگر بودند. نام این جنبش از منشور خلق۱ گرفته شده بود؛ برنامه ای شش ماده ای که در آن حق رأی عمومی مردان، حوزه های انتخابیه ای با حقوق یکسان، اخذ رأی مخفی، پارلمان همه ساله، لغو شرط داشتن اموال و دارایی برای راهیابی به پارلمان، و لغو پرداخت حقوق به اعضای پارلمان گنجانده شده بود. جنبش چارتیسم از درون اتحادیۀ مردان کارگر لندن۲ رشد کرد، که در ۱۸۳۶ ویلیام لاوِت۳ آن را تأسیس کرده بود. این جنبش در ۱۸۳۹ و ۱۸۴۲ دو عریضه به پارلمان تسلیم کرد، که هر دو عریضه رد شد. جنبش چارتیسم به رهبری فرگِس اوکانر۴ به ابزاری قدرتمند برای ابراز نارضایتی و سرخوردگی طبقۀ کارگر تبدیل شد. پارلمان شکواییۀ سوم این جنبش را نیز در ۱۸۴۸ رد کرد. احتمالاً رفاه عمومی مردم، فقدان سازمان دهی، و رقابت بین رهبران این جنبش از علل اصلی شکست جنبش چارتیسم در درازمدت بود.
People’s CharterLondon Working Men’s AssociationWilliam LovettFergus O’Connor
wikijoo: چارتیسم