چاشت دان

لغت نامه دهخدا

چاشتدان. ( اِمرکب ) ظرفی را گویند که نان و سایر خوردنی در آن گذاشته هنگام چاشت بخورند. ( فرهنگ ناصری ). چاشدان. ( فرهنگ ناصری ). چاشکدان. ( فرهنگ ناصری ). ظرفی که نان و خوردنی در آن نهند. ( ناظم الاطباء ). ظرفی که غذای چاشت را در آن نهند. و رجوع به چاشدان و چاشکدان شود.

فرهنگ عمید

۱. ظرفی که غذای چاشت را در آن بگذارند.
۲. ظرف نان و طعام.

پیشنهاد کاربران

بپرس