چراغپا. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مرکب ) چیزی که چراغ بر بالای آن گذارند. ( برهان ). هر چیزی که چراغ بالای آن گذارند. چراغپایه. ( ناظم الاطباء ). پایه چراغ. روشنی جای. || هر دو دست برداشتن و راست شدن اسب را نیز گویند . آن بود که اسب و استر و امثال آنها دو دست برداشته بر سر دو پای خود بایستند و شیهه کشند، و گاه باشد که با دو پای راه روند و آغاز شرارت با جنس خود نمایند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). اسبی که هر دو دست را بلند نموده و بروی دو پا ایستد. ( ناظم الاطباء ). چراغپایه. ( فرهنگ نظام ). چراغ. چراغ بره. چراغپایه. ایستادن اسب بر روی دو پای. رجوع به چراخ و چراغپایه شود. || ( ص مرکب ) متحیر. متزلزل. پادرهوا.
فرهنگ معین
( ~. ) (اِمر. ) = چراغپایه : ۱ - پایة چراغ ، آن چه که چراغ را روی آن گذارند. ۲ - حالت ایستادن اسب هنگامی که هر دو دست خود را بلند کند و روی دو پای خویش بایستد.
فرهنگ عمید
۱. هر چیزی که چراغ روی آن بگذارند، پایۀ چراغ. ۲. حالت ایستادن اسب هنگامی که هردو دست خود را بلند کند و روی دوپا بایستد.
