چزاره لومبروزو ( به ایتالیایی: Cesare Lombroso ) ( زادهٔ ۶ نوامبر ۱۸۳۶ – درگذشتهٔ ۱۹ اکتبر ۱۹۰۹ ) پزشک و جرم شناس ایتالیایی بود. وی با تحقیقات خود پیرامون ویژگی های جسمانی بزهکاران و تمایزات آنان با دیگر افراد جامعه، مکتب جرم شناسی پوزیتویستی و دانش انسان شناسی جنایی را پایه گذاری کرد.
او در خانواده ای یهودی در ورونا به دنیا آمد. در پادوا، وین و پاریس درس خواند و در ۱۸۶۲ استاد روان پزشکی در دانشگاه پاویا شد. سپس ریاست تیمارستانی در پیسارو را برعهده گرفت و بعدها استاد پزشکی قانونی و روان پزشکی در تورین شد، در همین دانشگاه بود که توانست کرسی انسان شناسی جنایی را به دست آورد. وی در سال ۱۸۷۲ کشف کرد که عامل بیماری پلاگرا سمی است که در ذرت آفت زده وجود دارد و کتابی نیز در این مورد با نام پلاگرا در ایتالیا در سال ۱۸۸۵ نوشت. لومبروزو همچون دیگر جرم شناسان ایتالیایی؛ جیووانی بوویو، انریکو فری و کولاجانی به شدت تحت تأثیر اگوست کنت قرار داشت و همچون او اشتیاق زیادی برای ارتباط دادن پدیده های روحی به عوامل زیست شناختی نشان می داد. با این حال دامنهً وسیع تر، ویژگی نظام مندی و نتیجه گیری های کاربردی تحقیقات وی سرفصلی را در جرم شناسی رقم زد. بر اساس نظریه او مجرمان نسبت به غیرمجرمان از ناهنجاری های جسمی، عصبی و روحی بیشتری برخوردارند و این ناهنجاری ها تاحدی ناشی از تباهی و تاحدی ناشی از تکامل نیافتگی است. نظریه «شخصیت مجرم» او با انتقادات بسیار شدیدی روبرو شد، با این حال همگان پذیرفته اند که نظریه او دست کم بخشی از حقیقت را بیان می کند. یکی از پیشنهادهای اصلاح گرانه لومبروز این بود که «مجرمین بالذات» نوع متفاوتی از مجازات را نسبت به افرادی که بر اثر شرایط به انجام جرم وسوسه شده اند تحمل کنند. او در سال ۱۹۰۹ بر اثر عارضهٔ قلبی در تورین درگذشت. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو در خانواده ای یهودی در ورونا به دنیا آمد. در پادوا، وین و پاریس درس خواند و در ۱۸۶۲ استاد روان پزشکی در دانشگاه پاویا شد. سپس ریاست تیمارستانی در پیسارو را برعهده گرفت و بعدها استاد پزشکی قانونی و روان پزشکی در تورین شد، در همین دانشگاه بود که توانست کرسی انسان شناسی جنایی را به دست آورد. وی در سال ۱۸۷۲ کشف کرد که عامل بیماری پلاگرا سمی است که در ذرت آفت زده وجود دارد و کتابی نیز در این مورد با نام پلاگرا در ایتالیا در سال ۱۸۸۵ نوشت. لومبروزو همچون دیگر جرم شناسان ایتالیایی؛ جیووانی بوویو، انریکو فری و کولاجانی به شدت تحت تأثیر اگوست کنت قرار داشت و همچون او اشتیاق زیادی برای ارتباط دادن پدیده های روحی به عوامل زیست شناختی نشان می داد. با این حال دامنهً وسیع تر، ویژگی نظام مندی و نتیجه گیری های کاربردی تحقیقات وی سرفصلی را در جرم شناسی رقم زد. بر اساس نظریه او مجرمان نسبت به غیرمجرمان از ناهنجاری های جسمی، عصبی و روحی بیشتری برخوردارند و این ناهنجاری ها تاحدی ناشی از تباهی و تاحدی ناشی از تکامل نیافتگی است. نظریه «شخصیت مجرم» او با انتقادات بسیار شدیدی روبرو شد، با این حال همگان پذیرفته اند که نظریه او دست کم بخشی از حقیقت را بیان می کند. یکی از پیشنهادهای اصلاح گرانه لومبروز این بود که «مجرمین بالذات» نوع متفاوتی از مجازات را نسبت به افرادی که بر اثر شرایط به انجام جرم وسوسه شده اند تحمل کنند. او در سال ۱۹۰۹ بر اثر عارضهٔ قلبی در تورین درگذشت. [ ۱]
wiki: چزاره لومبروزو