کاردرمانی

کاردرمانی عبارت است از استفاده درمانی از کارها و فعالیت های روزمره زندگی برای افراد و گروه ها با هدف تسهیل مشارکت آن ها در نقش های زندگی و موقعیت های منزل، مدرسه، محیط کار و اجتماع.
طبق تعریف انجمن کاردرمانی آمریکا در سال ۱۹۸۱؛ کاردرمانی علم استفاده از فعالیت های هدفمند در افراد مبتلا به بیماری ها یا ضایعات جسمی، اختلال در عملکردهای روانی_اجتماعی، ناتوانی های رشدی، اختلالات یادگیری و سالمندان؛ به منظور پیشگیری از ناتوانی، حفظ حداکثر استقلال و کسب سلامتی است.
خدمات کاردرمانی با هدف ارتقای سلامت، و بهزیستی، و برای کسانی که دچار یا در خطر بیماری، ضایعه، اختلال، عارضه، نقص، ناتوانی، محدودیت فعالیت، یا محدودیت در مشارکت هستند، ارائه داده می شود.
کاردرمانی یکی از رشته های شاخهٔ تیم توانبخشی است. در سال ۲۰۲۱، رشتهٔ کاردرمانی ۱۰۴مین سالگرد تأسیس خود را جشن خواهد گرفت.
کاردرمانی استفاده از فعالیت های هدفمند برای جلوگیری از ناتوانی و حفظ سلامتی و دادن استقلال برای انجام کارهای افرادی است که به نوعی دچار آسیب جسمی، ذهنی یا روانی هستند. از نظر انجمن کاردرمانی آمریکا ( AOTA ) کاردرمانی عبارت است از استفاده از فعالیت های هدفمند برای افرادی که در اثر آسیب یا بیماری دچار محدودیت اختلال عملکرد روانی، اجتماعی، رشدی یا اختلال یادگیری شده اند، به منظور ایجاد حداکثر استقلال، جلوگیری از ناتوانی و حفظ سلامتی. این حرفه شامل ارزیابی، درمان و مشاوره است.
ارائهٔ خدمات ویژهٔ کاردرمانی شامل: آموزش مهارت های زندگی روزمره، ایجاد و توسعهٔ مهارت های درکی، حرکتی و عملکرد یکپارچگی حس، توسعهٔ مهارت های بازی و پیش حرفه ای و توانایی های اوقات فراغت، طراحی، ساختن یا بکار بردن وسایل کمکی و ارتزها و پروتزها، انتخاب وسایل نظافتی، استفاده از صنایع دستی که به طور ویژه به منظور افزایش عملکرد طرح شده است، توصیف و تفسیر آزمون ها مثل ارزیابی قدرت عضلانی، ارزیابی دامنهٔ حرکتی و نیز تطبیق محیط برای فرد معلول می باشد. این خدمات به طور فردی، گروهی یا در سیستم های اجتماعی ارائه می گردد.
به طور خلاصه تمامی افرادی که به علّت مشکل یا مشکلاتی لازم است تحت درمان قرار گیرند تا به استقلال در عملکردهای مورد نظر برسند، تحت این روش درمانی قرار می گیرند. مشکلات این افراد دامنهٔ وسیعی را دربرمی گیرد و می تواند حاصل یک صدمه، یا تصادف باشد یا ناشی از بیماری جسمی، اختلال عاطفی، تعارضات و فشارهای روانی یا حتی تأخیر در رشد یا اختلالات مادرزادی. این بیماران به تمام گروه های سنی از نوزادان، کودکان و … تا سالمندان می توانند تعلق داشته باشند که از دورهٔ کوتاه مدّت مراقبت در دوران حاد بیماری تا توانبخشی در دوره های تطابقی طولانی مدّت را شامل می شود.

کارْدرمانی (occupational therapy)
درمانی با هدف کمک به بیماران در همۀ سنین، برای غلبه بر ناتوانایی های ناشی از بیماری های جسمی و روانی، تصادف یا پیری. وظیفۀ کارْدرمانگرکمک به بیمار برای زندگی مطلوب و با بیشترین استقلال ممکن است. کارْدرمانگران در خانه های بیماران، بیمارستان ها، خانه های شبانه روزی، مراکز بهداشتی، زندان ها و مدارس حضور دارند. درمان، معمولاً، در زمینۀ انجام تکالیف روزانه، بازیابی مهارت های اجتماعی، بالابردن توان و اعتماد به نفس بیماران، و ایجاد توانایی برای بازگشت به شغل قبلی در آن دسته از بیماران است که شاغل اند. آنان به بیماران رهنمودهایی برای سازش با محیط خانه های خویش و برآوردن نیازهای خاص خود ارائه می کنند. تخصص برخی از کارْدرمانگرها در زمینۀ بالابردن سطح سلامت یا ارزیابی مخاطرات کار است و برخی مشاور در امور خدمات بهداشتی، اجتماعی، و صنایع اند.